‘MO* is in staat om onrecht te detecteren waarvan we ons in Vlaanderen niet altijd bewust zijn’

Dit gesprek vond plaats in het kader van onze proMO*campagne. Word proMO* en maak ons unieke journalistieke project mee mogelijk.

Hoe en wanneer bent u in contact gekomen met MO*?

Stijn Meuris: Ik weet niet meer exact wanneer ik MO* voor het eerst heb gelezen, maar ik ken het blad toch al een tijdje. Eigenlijk heb ik MO* ontdekt via sociale media. In de journalistieke wereld hoorde ik geregeld dat er in België een blad bestond dat op een correcte en eerlijke manier journalistiek bracht over de rest van de wereld, en dat de lezer op een andere manier deed kijken naar maatschappelijke processen in het buitenland.

De kans is groot dat een van de eerste artikels die ik las bij MO* te maken had met het klimaat, want daar ben ik fel mee bezig. De komende jaren zal de klimaatcrisis een van de belangrijkste thema’s zijn in het maatschappelijke debat. De klimaatcrisis is tamelijk urgent, maar daar staan we nog te vaak niet bij stil.

Welke verhalen vindt u belangrijk?

Stijn Meuris: Ik vind het belangrijk dat er een journalistiek magazine bestaat dat verhalen brengt over maatschappelijke evoluties wereldwijd. Ik vind dat onze blik op de rest van de wereld vanuit Vlaanderen wel iets breder mag zijn.

Eigenlijk lees ik alle items op MO* die te maken hebben hebben met onrecht in de wereld. Er zijn jammer genoeg een aantal landen die daar kampioen in zijn. Het is belangrijk dat zij doorgelicht worden.

MO* is in staat om onrecht te detecteren waar we ons in Vlaanderen niet altijd bewust van zijn. Ik lees bijvoorbeeld geregeld iets over onrecht op MO* waar ik voorheen amper iets van afwist. Een voorbeeld is de wereldwijde jacht op grondstoffen, en alle ellende die daarbij komt kijken.

‘MO* geeft me een heel brede, en toch gespecialiseerde blik op de wereld.’

De verhalen van MO* kunnen een belangrijke inspiratiebron zijn voor de rest van de reguliere pers. Ikzelf heb de indruk dat MO* op wel wat buitenlandredacties gelezen wordt, maar eerder als kickstarter. We denken vaak dat journalisten hun items zomaar uit de lucht plukken, maar dat is niet zo.

Voor mij ligt de rol van MO* niet in het populariseren van bepaalde onderwerpen. Het blad zal nooit een commercieel project worden dat door het grote publiek gelezen wordt. Maar MO* kan wel dienen als een gespecialiseerde koevoet voor professionals. En dat is een belangrijke, niet te onderschatten rol.

Voor welke thema’s hebt u specifiek interesse?

Stijn Meuris: MO* geeft me een heel brede, en toch gespecialiseerde blik op de wereld. Je zou kunnen zeggen dat MO*, en dat zeg ik liever in cursief, linkse thema’s behandelt: migratie, ongelijkheid, vrouwenrechten, derdewereldproblematiek, klimaat, enz. Dat zijn vaak thema’s die aan de rechterkant van het politieke spectrum niet behandeld worden, of eerder op een denigrerende manier. MO* kiest er wel voor om deze thema’s wel te behandelen. Zeker in een samenleving die steeds meer naar rechts opschuift is er een tegengewicht nodig.

Waarom is het belangrijk dat MO niet achter een betaalmuur verdwijnt?

Stijn Meuris: Dat is een heel moeilijke discussie. Ik vind het moeilijk om daar een uitgesproken mening over te hebben, want ik ben geen expert. In principe zou niets achter een betaalmuur mogen zitten, ook niet in de commerciële pers. Maar ik ben me ervan bewust dat dit niet haalbaar is voor heel wat uitgeverijen.

‘Ik vind dat MO*, meer dan ooit, nodig is.’

Waarom hebt u besloten om zelf proMO* te worden?

Stijn Meuris: Ik vind proMO* een heel mooi woord. Ik weet niet wie het bedacht heeft, maar het is een goeie (lacht). Ik vind dat MO*, meer dan ooit, nodig is: de kritische insteek, het onderzoekswerk, de journalistieke urgentie, en de ernst die ermee gemoeid is. Ik vind het belangrijk om dat te promoten. Mensen die MO* lezen, weten maar al te goed hoe noodzakelijk MO* is.

Word net als Stijn Meuris proMO* voor slechts 4,60 euro per maand of 60 euro per jaar: www.mo.be/promo.

Dit gesprek vond plaats in het kader van onze proMO*campagne en deze tekst valt niet onder het redactionele werk van MO*.