Systeemmap legt fundament voor complexe samenwerking

Systeemverandering, waarbij meerdere, onafhankelijke, belanghebbende partijen samenwerken rond een gemeenschappelijk duurzame visie, wint aan belang. Nu de auto-industrie in België het zoveelste nekschot heeft gekregen, klinkt de roep om systeemverandering alsmaar luider.

Fabriek van de toekomst

Vlaams Minister-President wedt op de “fabriek van de toekomst” terwijl Agoria tot 30.000 nieuwe jobs voorspelt in de sector van de hernieuwbare energie. Klinkt goed. Maar hoe krijg je dat voor mekaar met meerdere partijen en stakeholders? Zo was het investeringsklimaat in de sector van hernieuwbare energie in ons land onzeker door minder rechtlijnig beleid van de overheid. Een systeemprobleem.

Gemeenschappelijk perspectief

Hoe, dus, krijg je de juiste partijen verenigd rond dezelfde visie? Hoe laat je de partijen met dezelfde terminologie en met een uniform idee over hun rolverdeling met elkaar communiceren? Een systeemmap is een goed begin. In een artikel in The Guardian legt Darcy Winslow uit hoe ze in het jaar 2000 bij Nike aan de hand van een systeemmap een volledig beeld kreeg van de activiteiten, relaties en interdependenties van het bedrijf_ de leveranciers, klanten, overheid, investeerders maar ook natuurlijke hulpbronnen, milieu-impact en de business modellen. “Terwijl je meer diepgang bereikt, ontdek je interconnecties waarvan je het bestaan niet afwist”, stelt ze. Aanvullend zegt Sarah Severn (Nike): “Een systeemmap is een instrument voor dialoog want het zorgt voor een gemeenschappelijk perspectief. Zonder de map is de dialoog gefragmenteerd, Bij gebrek aan een blik op het systeem als geheel. Met een map begrijpen alle actoren beter hoe ze de gemeenschappelijke visie in hun deel van het systeem kunnen verwezenlijken.”

Bovenstaande map brengt het wereldvoedselsysteem in kaart en is van de hand van het Belgische ShiftN.