De diversiteit van onze steden wordt slecht weerspiegeld in de literatuur die onze –nochtans Goed Bestuurde– gewesten voortbrengen. Uitgevers zijn zich van dat onevenwicht bewust en laveren tussen het excuus dat ze de sterke allochtone auteurs niet vinden en de excuus-auteur die als geniaal gepromoot wordt maar het niet noodzakelijk is.
Met Rachida Lamrabet dient zich een auteur aan die duidelijk de potentie heeft om haar eigen stem en thema uit te werken tot literatuur van niveau. Mercedes 207, het verhaal waarmee ze vorig jaar de Kif Kif prijs won en dat in MO*39 gepubliceerd werd, toonde dat al. Vrouwland bevestigt het. Hoofdpersonages in deze roman zijn Younes en Mariam.
Younes is een Berber die de oversteek naar Europa waagt omdat hij oprecht en onherstelbaar verliefd geworden is op Mariam. Hij haalt de kust niet, maar zijn verhaal gaat wel verder. Mariam is een Antwerpse Marokkaanse die afstand genomen heeft van haar familie en gemeenschap om haar eigen weg te kunnen gaan. Ze herinnert zich Younes nauwelijks, maar ontsnapt uiteindelijk niet aan de confrontatie met zijn verlangen en haar eigen verleden.
Het is duidelijk dat enkele Marokkaans-Vlaamse politica’s model gestaan hebben voor Mariam en dat de sympathie van de auteur zowel bij de emancipatie als de gemeenschapsverbondenheid –al weegt dat laatste uiteindelijk meer door. Lamrabet tekent rond het tragische “koppel” enkele sterke nevenfiguren, waardoor het verhaal bijkomende diepgang en complexiteit krijgt.
Het zwakke punt aan Vrouwland is dat de gedachten van de personages te vaak een slecht vermomde manier zijn om beschouwingen van de auteur binnen te smokkelen. Zo lang de actie het verhaal voorstuwt, blijft Vrouwland boeien. Zodra de personages beginnen denken, wordt het een beetje voorspelbaar.
Vrouwland door Rachida Lamrabet is uitgegeven door Meulenhoff/Manteau. 236 blzn. ISBN 978 90 8542 113 9