Kumi Naidoo: ‘Alleen onze jeugd kan de wereld redden’

Na zijn strijd tegen apartheid in Zuid-Afrika, heeft Kumi Naidoo wereldwijde campagnes en organisaties geleid om mensenrechten te verdedigen. Hij stond tien jaar aan het hoofd van Civicus, een koepelvereniging voor burgerparticipatie. Op de International Civil Society Week (ICSW), dit jaar georganiseerd door Civicus in Fiji, sprak Naidoo zich deze maand uit over innovatie en jongeren.

Bende mislukkelingen

‘Mijn advies voor jonge mensen is: heb geen vertrouwen in de huidige leiders. Het is de grootste bende mislukkelingen die je kan vinden. Ze zijn niet bereid om te aanvaarden dat ze deze puinhoop gecreëerd hebben’, zegt Naidoo.

‘De zogezegde realistische oplossingen voor de problemen van vandaag hebben niet gewerkt.’

‘Eigenlijk gebruiken we vandaag nog steeds oude oplossingen die in het verleden nooit gewerkt hebben’, vindt Naidoo. ‘Albert Einstein heeft ooit gezegd: de definitie van krankzinnigheid is steeds opnieuw dezelfde dingen blijven doen en andere resultaten verwachten. Als de mensheid blijft doen wat ze altijd heeft gedaan, dan krijgen we wat we altijd hebben gekregen: ongelijkheid, onduurzaamheid en de verwoesting van ons milieu.’

Hoe kunnen jonge mensen de wereld redden van de krankzinnigheid?

Kumi Naidoo: Hun meest waardevolle rol is het bekijken van oude problemen door een nieuwe lens. En ze mogen niet bang zijn om romantisch, onrealistisch of idealistisch genoemd te worden. De zogezegde realistische oplossingen voor de problemen van vandaag hebben niet gewerkt.

Kumi Naidoo

DONOSTIA KULTURA (CC BY-SA 2.0)​

Ik denk dat de beste en de meest innovatieve oplossingen in de wereld – zelfs op kleine schaal – van jonge mensen komen. Bijvoorbeeld: vier jaar geleden heeft een groep schoolmeisjes in Zambia een generator ontworpen die vijf uur energie kan leveren op basis van menselijke urine.

Kunnen zulke lokale vondsten de hele wereld redden?

Kumi Naidoo: We zijn geobsedeerd door grote infrastructuren. We moeten afstappen van dat idee. In Afrika heeft het platteland een tekort aan energievoorzieningen. De politiek zit in de weg. En veel energie gaat onderweg verloren. Maar de oplossing is simpel: kleine netwerken. Het enige wat we nodig hebben, zijn twintig zonnepanelen. Die kunnen vijftig huizen voorzien van elektriciteit. Dat kan snel en eenvoudig geïnstalleerd worden, het is geen nucleaire wetenschap.

Catastrofale klimaatverandering

U bent erg kritisch tegenover mondiale organisaties als het World Economic Forum. U vindt dat het systeem opnieuw naar de tekentafel moet. Wat bedoelt u daarmee?

Kumi Naidoo: We stevenen af op een onomkeerbare en catastrofale klimaatverandering. Dit is een van de ergste gevallen van cognitieve dissonantie ooit. De feiten vertellen ons dat we moeten veranderen. De afgelopen tien jaar is het aantal extreme weersomstandigheden met 100 procent toegenomen. Maar er wordt te weinig aan gedaan. Daarom geloof ik dat we geen innovatie mogen verwachten van mensen die gevormd zijn in het oude systeem.

‘Als je wacht tot morgen is het misschien te laat om nog iets te redden.’

Ik word geïnspireerd door mijn dochter. Ze was nog maar net een tiener toen ze zei dat mijn generatie besmet is door decennia van slechte gewoonten. Ze had gelijk. De huidige generatie heeft geen frisse ideeën meer. Jonge mensen leren veel sneller en makkelijker, ze zijn essentieel voor innovatie. De oprichters van Google, hoe oud waren zij?

Wat is uw droom voor de toekomst?

Kumi Naidoo: Dat jonge mensen onze waarden opnieuw kunnen kalibreren, dat ze de wereld ervan kunnen overtuigen dat overdreven consumptie ons niet gelukkiger zal maken. Ik hoop dat ze ons terug naar de kern brengen, naar een gevoel van samenhorigheid en gelijkheid. Ik hoop dat jonge mensen er in zullen slagen om een vervuilende economie te hervormen naar een groene en hernieuwbare economie. En dat extreme armoede volledig uitgeroeid wordt.

Mijn finale boodschap aan de jeugd is: vergeet de oude wijsheid dat jonge mensen de leiders van morgen zijn. Als je wacht tot morgen is het misschien te laat om nog iets te redden.