Lepra voorlopig onuitroeibaar in Azië

Een mannelijke leprapatient in India

© Swapan Samantha, IS Roy (CC BY-NC 2.0)

Tijdens een bijeenkomst in Manilla eerder deze week, is besloten de lepra-organisaties de krachten te bundelen op regionaal niveau. Dat moet leiden tot een gezamenlijke agenda en een wereldcongres in september. SMHF zet zich al vijftig jaar in voor de strijd tegen lepra. Sinds 2014 leidt Nanri de wereldwijde lepraprojecten.

Hoewel de ziekte sterk is teruggedrongen, lijkt uitroeiing voorlopig niet mogelijk. En zieken worden nog steeds behandeld als “sociale outcast”, zegt Nanri.

Lepra is wereldwijd geen grote bedreiging meer. Waarom is het nodig dat de stichting blijft bestaan?

Takahiro Nanri: Yohei Sasakawa, voorzitter van onze overkoepelende organisatie Nippon Foundation, bezocht in de jaren 1960 leprakolonies in landen zoals Korea, Zuid-Korea en Nepal. Er waren geen goede medicijnen en de situatie in de sanatoriums was zeer ernstig. In die tijd is het idee ontstaan om een eliminatieprogramma op te zetten. Ik ben er trots op dat dit werk al vijftig jaar bestaat en dat ik het kan voortzetten. Vergeleken met andere ziekten is de verspreiding afgenomen, maar nog steeds niet uitgeroeid.

‘Mensen die besmet raken met lepra, behoren tot de armsten. Tegen lepra strijden, is in feite ook voor de armen werken.’

Hoe lang zet u zich al in voor de strijd tegen lepra en wat is uw belangrijkste ervaring uit die tijd?

Takahiro Nanri: Ik houd me sinds 2014 bezig met lepra. Daarvoor werkte ik vijfentwintig jaar op het gebied van armoede. Mensen die besmet raken met lepra, behoren tot de armsten. Tegen lepra strijden, is in feite ook voor de armen werken.

Enkele jaren geleden werd er veel gesproken over het piramideconcept. Wij hadden te maken met mensen aan de basis van de piramide, en de vraag hoe we ze hoger in de piramide konden brengen. Daarbij ging het over microfinanciering, sociale ondernemingen, enzovoort. Maar ik realiseer me nu dat mensen met lepra eigenlijk buiten de piramide leven. Juist daarom is integratie zo ontzettend belangrijk.

Hoe is het idee van een Regionale Vergadering van Organisaties voor Mensen met Lepra in Azië ontstaan?

Takahiro Nanri: Afgelopen september hadden we een kleine vergadering. We spraken met vertegenwoordigers van enkele organisaties uit India, Indonesië, Brazilië en Ethiopië. Dit jaar volgt er in september een wereldcongres over lepra met academici, experts en overheden. Dat congres is erg belangrijk, maar vaak is het zo dat organisaties die zich inzetten voor de leprapatiënten zelf, daar niet bij zijn. Daarom houden we voorafgaand aan het congres een voorcongres voor deze organisaties, dat tegelijk kan dienen als een voorbereiding op het hoofdcongres.

Waarom is duurzaamheid zo’n belangrijke kwestie voor organisaties die zich inzetten voor leprapatiënten?

Takahiro Nanri: Duurzaamheid is niet alleen belangrijk voor deze organisaties, maar voor alle ngo’s in de wereld. Ik heb hier niet echt een antwoord op. Het is voor iedere organisatie anders. Elke ngo moet daarin een eigen manier en strategie vinden. Dat betekent stichtingen aanschrijven, leven van giften, donaties of sociale ondernemingen – dat is aan henzelf. Stichtingen kunnen financiële steun geven, maar dat duurt niet eeuwig. Wat je wel kunt doen, is nu al nadenken over wat de volgende stap kan zijn.

Er zijn nog veel verborgen gevallen van lepra in de wereld. Heeft u een voorbeeld van een goede reactie van een regering daarop?

Takahiro Nanri: In India heeft de regering een dapper besluit genomen. In 2016 ging een campagne van start om endemische lepragevallen te traceren in het land. Sindsdien is daar jaarlijks onderzoek naar gedaan. Daardoor zijn veel verborgen gevallen aan het licht gekomen. Dat heeft aanvankelijk geresulteerd in een toename van het aantal lepragevallen in het land. Maar daarna leidde het tot een daling, omdat mensen nu behandeld worden. Ik vind dat een voorbeeld voor andere regeringen.