Afrika verliest miljarden als draaischijf van illegale visserij

Een van de belangrijkste problemen is het gebrek aan transparantie in de eigendomsstructuren van de vissersvloten, waardoor het niet duidelijk is welke bedrijven nu precies achter de schepen schuilgaan zijn.

U.S. Navy/ Justin Stumberg (Public Domain)

Illegale, ongereguleerde en ongerapporteerde visserij (IOO-visserij in het jargon) is volgens de Verenigde Naties een van de belangrijkste oorzaken van de uitputting van wereldwijde visbestanden. Maar het kost ook de economieën van getroffen landen miljarden, blijkt uit cijfers van de Financial Transparency Coalition, een koepel van milieuorganisaties.

Illegale, niet-gemelde en ongereguleerde visvangst kost de economieën van Afrikaanse landen jaarlijks tot 11,49 miljard dollar, omdat potentiële inkomsten verdwijnen in illegale geldstromen.

Illegale, niet-gemelde en ongereguleerde visvangst kost de economieën van Afrikaanse landen jaarlijks tot 11,49 miljard dollar, omdat potentiële inkomsten verdwijnen in illegale geldstromen. Met name West-Afrika is uitgegroeid tot het epicentrum, goed voor 40 procent van alle IOO-visserij ter wereld. Ook landen als Argentinië (2 miljard per jaar) en Indonesië (4 miljard) verliezen handenvol geld.

‘Illegale visserij is een enorme industrie die het levensonderhoud van miljoenen mensen over de hele wereld rechtstreeks bedreigt, vooral arme kustgemeenschappen in ontwikkelingslanden die al getroffen zijn door de pandemie, de stijgende levensduurte en de klimaatverandering’, zegt FTC-directeur Matti Kohonen.

Schimmige eigenaren

Een van de belangrijkste problemen is het gebrek aan transparantie in de eigendomsstructuren van de vissersvloten, waardoor het niet duidelijk is welke bedrijven nu precies achter de schepen schuilgaan zijn.

‘De VS en de EU hebben al gepleit voor maatregelen tegen de eigenaars van de schepen, maar er is simpelweg geen kader om die uiteindelijke eigenaren te identificeren’, zegt Alfonso Daniels, hoofdauteur van het rapport. ‘Zelfs voor enkele van de grootste bedrijven die gelinkt zijn aan illegale visvangst, zelfs Europese firma’s, is er geen informatie over de aandeelhouders. De schepen zijn vaak in het bezit van meerdere schimmige dochterondernemingen die geregistreerd zijn in plaatsen als Curaçao of Panama. Die wetteloze cultuur in de visserijsector moet veranderen.’