Als vrouwen meer inspraak hebben, worden minder bomen gekapt

CC Dan Edwards / Unsplash

Uit eerder onderzoek is al gebleken dat vrouwen een betere band hebben met het milieu en beschermingsmaatregelen vaker steunen. Maar omdat ze financieel vaak in het nadeel zijn of ondervertegenwoordigd zijn in beslissingsorganen, kunnen ze hun voorkeuren niet doordrukken.

Het onderzoeksteam reisde naar 31 dorpen in de buurt van gemeenschappelijk beheerde bossen in Indonesië, Peru en Tanzania. Ze lieten er de bevolking deelnemen aan simulaties waarbij in groepen van acht beslist werd hoeveel bomen er gekapt zouden worden in het gemeenschappelijke woud.

Beloning

De helft van die groepen had genderquota van 50 procent vrouwen, de andere helft werd vrij samengesteld en bestond vooral uit mannen. In een eerste fase konden de deelnemers anoniem kiezen hoeveel bomen ze wilden laten omhakken, tegen een prijs van 5 eenheden per boom.

“Uit simulaties blijkt dat groepen met genderquota hun houtkap aanzienlijk verder terugschroeven als de beloning wordt uitgevaardigd, en die beloning ook eerlijker verdelen”

In een tweede fase kregen ze te horen dat een externe organisatie tot 160 eenheden zou uitreiken als er minder bomen zouden worden omgehakt. Die beloning zou dan verdeeld worden tussen de deelnemers van de groep.

“Uit die simulatie bleek dat de groepen met genderquota hun houtkap aanzienlijk verder terugschroefden als de beloning werd uitgevaardigd, en die beloning ook eerlijker verdeelden”, zegt Nathan Cook, onderzoeker aan het Instituut voor Gedragswetenschappen aan de Universiteit van Colorado Boulder. De gewone groepen verminderden de houtkap met gemiddeld 39 procent, terwijl de quota-groepen die met 51 procent verminderden.

Opvallend nog: het maakte niet veel uit of de verkozen voorzitter van een groep man of vrouw was. Als een meerderheid van de leden vrouw was, werden minder bomen omgehakt.

Ecosysteemdiensten

De studie is belangrijk, omdat zogenaamde ‘Payments for Ecosystem Services’ (PES) sterk in opmars zijn. Daarbij worden gemeenschappen of individuen betaald om natuurlijke rijkdommen niet te exploiteren en zo land, water en bomen te sparen. In landen als Ecuador, Costa Rica en Brazilië bestaan al 550 van dergelijke systemen.

Veel van de bedreigde bossen zijn in gemeenschappelijk beheer van de lokale gemeenschappen, maar vrouwen worden vaak uitgesloten van het beslissingsproces. Daarom experimenteren onder meer India, Argentinië en Rwanda met genderquota van 30 procent voor lokale beslissingsorganen.

“Als beleidsmakers discussiëren over maatregelen om het milieu overal ter wereld te beschermen, wordt over genderquota zelfs niet gepraat”, zegt Krister Andersson, hoogleraar Politieke Wetenschappen aan de Universiteit van Colorado Boulder. “Deze studie toont aan dat ze dat beter wel zouden doen.”