China wil alliantie met Rusland en Iran

President Jingping deed het voorstel na afloop van de vierde Asian Conference on Interaction and Confidence-Building Measures (CICA), een internationale vergadering die 24 Aziatische landen verenigt.

Hij gaf meteen een waarschuwing aan de VS: ‘Militaire allianties, gericht tegen derden, leiden niet tot een verbeterde veiligheidssituatie in de regio’. Hij verwees daarmee naar de “containment policy” van de VS in de Stille Oceaan, die grote wrevel opwekt bij China.

Eurazië wint hoe langer hoe meer aan belang in de wereld, en pogingen van de VS om ondermeer China, Rusland en Iran internationaal te isoleren, drijven de landen in elkaars armen.

Gekrenkte trots

China, Rusland en Iran kennen rijke verledens als grootmachten met eigen territoriale invloedssferen en voelen zich in hun potentieel belemmerd door de VS. De drie streven naar eigen economische en militaire ruimtes en lijken daar steeds beter in te slagen.

Rusland ziet de oostelijke NAVO-uitbreiding al jarenlang met lede ogen aan en verhindert nu dat Oekraïne zich bij het rijtje verloren Sovjetrepublieken voegt. Iran wil kernwapens om haar positie in het Midden-Oosten kracht bij te zetten.

China op zijn beurt maakt aanspraak op eilandengroepen in de Zuid- en Oost-Chinese Zeeën. Die eilanden worden door Japan, de Filipijnen en Vietnam geclaimd (bondgenoten van de VS), en de Amerikaanse aanwezigheid in Oost-Europa, Centraal-Azië en de Oost-Chinese Zee is een doorn in het oog van China.

Falend beleid

Het Amerikaanse isolatiebeleid lijkt met het voorstel van president Jingping te falen, en verdeel-en-heerspolitiek heeft nog maar weinig effect op de toenemende integratie tussen de Euraziatische landen.

Amerikaanse pogingen om Rusland tijdens de Oekraïne-crisis te isoleren lopen op niets uit nu het land een historisch gasverdrag met China gesloten heeft, en voortschrijdende economische sancties dwingen het land voorlopig niet op de knieën.

Pogingen Iran te isoleren leveren ook niet het verhoopte resultaat op, en het land kan rekenen op hulp uit Aziatische hoek. Ook Rusland voelt zich steeds minder genegen de Amerikaanse kant van het conflict te kiezen en boycot de Westerse sancties.

De Oost-Aziatische pivot -beweging naar de Stille Oceaan die Obama in 2008 aankondigde, lijkt ondertussen een doekje tegen het bloeden. Groeiende spanningen tussen China en haar buren (Japan, Vietnam en de Filippijnen) wekken alleen maar de woede op van China, en de Aziatische VS-alliantie hangt met haken en ogen aan elkaar.

Militaire samenwerking

Het Euraziatisch blok dat ontstaat verdringt de VS langzaam maar zeker naar de rand van het wereldtoneel. Amerika is niet langer in staat zijn rol als mondiale politiemacht te handhaven, en ziet zich beperkt in zijn mogelijkheden.

De Euraziatische Shanghai-samenwerkingsorganisatie (SSO) vormt een toenemend valabel tegenwicht voor de NAVO, en militaire samenwerking tussen de leden is niet langer fictie. Deze week nog organiseerden Rusland en China de grootste gezamenlijke oefeningen ooit in hun geschiedenis.

Nieuwe wereldorde

De dominante rol van de dollar ligt onder vuur, en het recente historische gascontract tussen China en Rusland wordt in roebels en yuan betaald, niet in de zogenaamde “oliedollar”. Een symbolische klap voor de VS.

Ook recente oliecontracten tussen Iran en Rusland vermijden de dollar en promoten lokale munten. De Amerikaanse rol in het Internationaal Monetair Fonds (IMF) wordt toenemend door de BRIC-landen aangevochten.

China en Iran beloofden afgelopen vrijdag verregaande economische samenwerking en willen zich inzetten voor een nieuwe Zijderoute. China is nu al de grootste handelspartner van Iran, dat ook met Rusland de banden wil aanhalen.

Eurazië beschikt over de grondstoffen, mankracht, en economische groei om het nieuwe middelpunt van de aarde te worden, en daar hebben de VS nog maar weinig tegenin te brengen.