Grootschalig onderzoek naar zwarte taxibendes aan Brussels Zuidstation
Nagenoeg volkomen naast de overige transportmogelijkheden heen, bestaat er in Brussel een illegaal lange-afstandstaxicircuit dat zo goed als integraal draait op een zwarte clientèle én chauffeurspool. MO* Magazine voerde onderzoek uit naar deze taxibendes, tegen wie momenteel ook een gerechtelijk onderzoek loopt. De ritten van en naar Parijs alleen zouden naar schatting minstens 720.000 euro omzet per jaar opbrengen. In het zwart.
Chauffeurs van Afrikaanse origine pikken dagelijks klanten op achter aan het Zuidstation in Brussel, in en rond de Engelandstraat. Die voeren ze van en naar Parijs of Keulen. Hun handel is vergelijkbaar met die van Über, zij het dat hoofdzakelijk zwarte chauffeurs een grotendeels Afrikaanse – vooral Congolese – clientèle bedienen.
Waarom de zwarte taxibendes in Brussel ongemoeid worden gelaten
Lees hier de volledige reportage !
Met hun lange ritten komen ze niet in het vaarwater van de Belgische taxibedrijven en dus worden ze min of meer ongemoeid gelaten. Er komt soms internet aan te pas, maar vaak ook niet. Klanten worden geronseld via mond-tot-mondreclame, in het station of op straat. Volgens de ordediensten zouden sommige wagens technisch niet in orde zijn, rondrijden met valse nummerplaat en onverzekerd blijken, in geval er zich een accident voordoet.
Voor de trafiek van en naar Parijs staan drie chauffeurspools in Brussel en drie groepen in Parijs klaar. Er is een werkverdeling en chauffeurs die toch klanten willen oppikken, maar niet bij een groep horen (enkel op “uitnodiging”) worden soms tegen betaling gedoogd, soms geïntimideerd of fysiek aangepakt.
Klanten worden geronseld via mond-tot-mondreclame, in het station of op straat.
Passanten en forenzen die langs de Fonsny-laan het Zuidstation verlaten of betreden, hebben de chauffeurs en hun bazen wellicht al opgemerkt. Ze houden zich op in en rond de Engelandstraat.
Van ’s ochtends tot drie uur ’s middags rijden de Belgische “carpoolers” naar Parijs en tegelijkertijd vertrekken er Fransen met klanten uit Porte de la Chapelle naar Brussel. Na drieën mogen in Brussel alleen nog Parijzenaars klanten oppikken en in Parijs vertrekken dan de Belgen die naar Brussel terug willen.
30 euro voor een enkeltje Brussel-Parijs
Stefaan Anrys: ‘Voor een enkeltje Brussel-Parijs betaalde ik net zoals andere klanten 30 euro, in cash en tijdens het rijden. Die rit kost dus meer dan een bus van Eurolines, die echter vaker haltes inlast, en veel minder dan een rit met de Thalys. De unique selling proposition van deze zwarte taxista’s is het aanbieden van een snelle rit en zonder reservering’.
MO* reed zelf mee met de taxista’s en beschrijft waarom klanten en chauffeurs toch willens nillens deelnemen aan deze zwarte taxi-business. Stefaan Anrys: ‘Het is moeilijk oordelen. Deze business is illegaal, niet gereglementeerd noch verzekerd en dus erg riskant voor iedereen, maar tegelijk biedt hij kansen aan mensen die elders niet aan de bak komen of hun (magere) uitkering willen aanspekken’.
Vergelijk het gerust met prostitutie of mensenhandel.
Bijna altijd zitten Belgen van Afrikaanse komaf achter het stuur. Sommige chauffeurs zijn bijna bejaard. Sommigen zijn zelf vragende partij om de sector te regulariseren.
Op het IBIS-hotel na, lijken omwonenden en passanten niet al teveel hinder te ondervinden. Ook passagiers klagen niet.
Navraag bij de gemeente Sint-Gillis leert echter dat er al jaren een grootschalig onderzoek loopt, geleid door onderzoeksrechter Michel Claise. Op het Arbeidsauditoraat in Brussel is aan MO* bevestigd dat Claise het dossier intussen heeft afgerond.
Lees hier het volledige interview met een ambtenaar van de veiligheidscel UNEUS (Politiezone Zuid)
Eén van de ambtenaren die meehielp aan het onderzoek, gewaagt in een gesprek met MO* van een heuse “maffia”, die chauffeurs dwingt hun eigen wagens in te zetten en niettemin met de helft van de omzet gaat lopen. ‘Dit is meer dan een bijverdienste in het zwart. Het is één grote pyramide die vanuit Brussel wordt bestierd. De bazen willen dit lucratief handeltje niet regulariseren, want ze streven maximale winst met minimale kosten na. Per dag wordt makkelijk 2000 euro omzet gedraaid, zeven op zeven. Dat betekent 60.000 euro per maand en 720.000 euro per jaar. Zeker de helft daarvan gaat naar enkele mensen die de chauffeurs eigenlijk uitpersen. Vergelijk het gerust met prostitutie of mensenhandel.’
Het volledige artikel is woensdag verschenen in het kwartaalblad MO* en op MO.be.
Op woensdag 8 juni organiseert MO* een niet te missen gespreksavond over zwartwerk in Europa. Zorg dat je erbij bent.