Het onderschatte wapen tegen de klimaatcrisis: schimmel

Lex vB / Wikipedia (CC BY-SA 3.0)

Het was al langer bekend dat schimmels CO2 kunnen opslaan, omdat ze samenwerken met bijna alle landplanten om koolstof, in de vorm van suikers en vetten, naar de bodem te transporteren. Maar tot nog toe was onduidelijk over hoeveel koolstof dat gaat.

De nieuwe internationale studie in het tijdschrift Current Biology schat nu dat elk jaar 13,12 gigaton CO2 van planten wordt overgedragen op schimmels, of meer dan de totale uitstoot van een land als China. Op die manier wordt de bodem onder onze voeten een gigantisch opslagvat van CO2, ‘het meest effectieve ter wereld’ volgens de wetenschappers.

‘Er is - begrijpelijk - altijd veel aandacht geweest voor de bescherming van bossen als natuurlijk middel tegen de klimaatverandering’, zegt Heidi Hawkins van de Universiteit van Kaapstad in Zuid-Afrika. ‘Maar er is veel minder onderzoek gedaan naar het lot van de enorme hoeveelheden koolstof die uit de atmosfeer gehaald worden bij fotosynthese en onder grond gepompt worden door schimmels. We moeten nog heel wat te weten komen over hoe koolstof zich binnen die structuren gedraagt.’

Schimmelbescherming

Hawkins en haar collega’s pleiten voor meer aandacht voor schimmels in milieubescherming. De Verenigde Naties waarschuwen immers dat aan het huidige tempo 90% van de bodem wereldwijd gedegradeerd zal zijn tegen 2050. Dat zou niet alleen een ramp zijn voor het klimaat, maar ook voor de productiviteit van gewassen en planten.

‘De rol van schimmels is een blinde vlek in de klimaatmodellen, milieubescherming en -herstel, en de cijfers die we hebben blootgelegd zijn verbluffend’, zegt Katie Field, hoogleraar Biologie aan de University of Sheffield.

‘Tegelijk worden ecosystemen in de bodem aan een alarmerend tempo vernield door landbouw, ontwikkeling en industrie, terwijl we de impact nog niet goed kunnen inschatten. Door eeuwenoude systemen in de bodem te verstoren, saboteren we onze eigen inspanningen in de strijd tegen de klimaatverandering en ondermijnen we de ecosystemen waar we van afhankelijk zijn.’