"Houtplantages zijn geen bossen"
Marcela Valente
02 december 2009
Vrouwen op het platteland in Brazilië, Argentinië en Uruguay voeren actie tegen de snel oprukkende houtplantages. De monoculturen verdrijven de oorspronkelijke bossen en graslanden en ontwrichten lokale gemeenschappen.
Milieuverenigingen klagen dat grote bedrijven natuurlijke bossen en graslanden in Zuid-Amerika omvormen om er grootschalige monoculturen aan te planten van uitheemse boomsoorten zoals eucalyptus en pijnboom. De plantages verbruiken enorme hoeveelheden water en putten de grond uit. Het oogst is bestemd voor de houtsector en papierproductie.
Carbon sinks
De houtbedrijven zelf benadrukken in aanloop naar de klimaatconferentie in Kopenhagen dat hun activiteiten een rol kunnen spelen in de strijd tegen de klimaatverandering. Ze willen dat hun plantages in Kopenhagen behandeld worden als “carbon sinks” – plaatsen waar meer CO2 opgeslagen wordt dan er in de atmosfeer terechtkomt.
Claudia Peirano van de Argentijnse Bosbouworganisatie (AFAO) vindt daarom dat er meer plantages moeten komen. “Het verlies van natuurlijke wouden is niet veroorzaakt door plantages, het is het gevolg van landbouwexpansie”, zegt ze.
Misleidend
Maar daar zijn de vrouwenorganisaties het niet mee eens. “Wij, vrouwen van de stad en het platteland, verwerpen de uitbreiding van monoculteren, en projecten rond pulp- en papierproductie”, zeggen ze in hun verklaring. “Die hebben de ecosystemen in Argentinië, Brazilië en Urugay veel schade toegebracht.”
De voorbije weken hebben landelijke vrouwenorganisaties daarom hard hun best gedaan om boven de boodschap van de houtsector uit te komen. In oktober nog brachten ze een gemeenschappelijke verklaring uit tijdens het Dertiende Internationaal Congres van de Houtsector in Buenos Aires.
De plantages voorstellen als wouden is misleidend, zeggen de organisaties, omdat daarbij voorbijgegaan wordt aan de “ontelbare negatieve gevolgen” voor het leven van de lokale bevolking. Zo worden gezinnen onder druk gezet om hun land te verkopen, volgen er nauwelijks jobs voor vrouwen, worden de watervoorraden opgebruikt en zijn er nadelige gevolgen voor het sociale weefsel.