De Franse overheid wil dat een derde van het vluchtelingenkamp in Calais verdwijnt. En snel. Binnen de twee dagen moeten meer dan duizend vluchtelingen hun tent verhuizen, of hij wordt platgereden door een bulldozer. De vluchtelingen besloten gisteren samen met de hulporganisaties om niet in te gaan op de eisen van de autoriteiten.
De hele dag werd er vergaderd om een oplossing te vinden voor de strook die volgens de gouverneur van Pas-de-Calais, Fabienne Buccio, moet worden vrijgemaakt. Eerst leek het erop dat er een akkoord was bereikt tussen de vluchtelingen en de overheid, maar dat akkoord werd ‘s avonds afgeblazen. In de namiddag werd het gebied dat moet verdwijnen gemarkeerd met graffiti.
Waarom net die strook moet worden vrijgemaakt is onduidelijk voor de hulpverleners. Het gebied lijkt geen logische grens zoals de weg te volgen en bovendien beslaat de strook een pak meer dan de 100 meter die eerst werd aangekondigd.
Ook het aantal vluchtelingen in het gebied blijkt heel wat hoger te liggen dan de cijfers van de overheid. Volgens die laatste zouden 500 mensen moeten verhuizen, maar dat aantal ligt volgens de hulporganisaties wel drie tot vier maal zo hoog. Er wordt geschat dat het bovendien zou gaan om een 150 à 200-tal vrouwen, waaronder één hoogzwangere, en heel wat kinderen.
Dweilen met de kraan open
Markeringen worden aangebracht
Bron: Refugee Voices / Facebook
Aan de onderhandelingstafel zaten onder andere de vertegenwoordigers van verschillende landenland of een bepaalde bevolkingsgroep –, een aantal hulporganisaties, de politie en politici.
Ook de Britse Hettie Colquhoun van de organisatie l’ Auberge des Migrants nam deel aan de onderhandelingen, maar kijkt daar nu erg triest op terug: ‘Dat de overeenkomst afgesprongen is, is de schuld van de autoriteiten. Zij waren erg oneerbiedig ten opzichte van de vluchtelingen. Ik voel me erg bedroefd, er zijn geen woorden voor.’
Ook het gebrek aan vertrouwen in de overheid ligt aan de basis van de moeizame onderhandelingen.
Ook het gebrek aan vertrouwen in de overheid ligt aan de basis van de moeizame onderhandelingen. ‘De vluchtelingen geloven niets meer van wat de overheid zegt. Zelfs indien ze netjes zouden verhuizen, smijten ze de boel toch plat met bulldozers. Ze geloven niet dat ze effectief veilig zouden zijn, dus wat heeft het voor zin?’, vraagt Colquhoun zich af.
Met dit statement lijken de vluchtelingen en hulporganisaties ook geen graten te zien in de nieuwe, verwarmde containergebouwen die momenteel voor het eerst worden in gebruik genomen op het terrein. De vluchtelingen pikken het niet dat ze een 3D-scan van hun hand moeten laten maken en er er zijn ook geen sanitaire voorzieningen.
Traangas en rubberen kogels
Het is afwachten hoe de Franse overheid zal reageren. Het is momenteel koffiedik kijken aangezien hun beslissingen en standpunten constant lijken wijzigen. De vluchtelingen bereiden zich intussen voor op een nieuwe golf van traangas in hun tenten. De ordediensten probeerden hen de voorbije nachten reeds weg te jagen met behulp van traangas. Ook rubberen kogels zijn er schering en inslag.
De ordediensten probeerden hen de voorbije nachten al weg te jagen met behulp van traangas.
‘Als er iets gebeurt, zal dat vrijdag zijn, wanneer de tijd om is’, voorspelt Colquhoun.
Er staat dus opnieuw heel wat werk voor de boeg voor de vrijwilligers ter plaatse. Zij maken zich nu klaar om de vluchtelingen te beschermen op de enige manier waarop ze dat kunnen: met het voorzien van bijstand en goederen.
De officiële verklaring van de vluchtelingen: ‘Wij, het verenigde volk van de jungle in Calais, wijzen respectvol de eis van de Franse overheid met betrekking tot het reduceren van de grootte van de jungle af. We hebben besloten dat we zullen blijven waar we zijn en dat we ons vredevol zullen verzetten tegen het plan van de overheid om onze huizen te vernielen. We smeken de Franse autoriteiten en de internationale gemeenschap voor begrip van onze situatie en respect voor onze fundamentele mensenrechten.’