Madrassa's hebben een slechte naam sinds 9/11, maar voor veel kinderen bieden ze onderwijs waar de staat en zeker de markt hen over het hoofd zien.
De madrassa’s waren oorspronkelijk instellingen voor op de islam gebaseerd hoger onderwijs. Vandaag verwijst de term naar een hele waaier van instellingen die zowat de islamitische tegenhangers zijn van de protestantse zondagsschool, katholieke broederscholen of priesterseminaries.
Ze bestaan zowel voor jongens als meisjes; op het niveau van basisonderwijs, middelbaar en hoger onderwijs; en gelden vaak als een financieel toegankelijk onderwijsnet.
Lang niet alle afgestudeerden worden imam.
Hun financiering varieert van lokale gemeenschapsbijdragen, over particuliere filantropen, tot en met de nationale overheid of die van belanghebbende derde staten. Hoewel hun curriculum op de islam is gebaseerd, bestaan er naast de madrassa’s die louter repetitief de Koran onderwijzen ook veel scholen die ook het officiële nationale curriculum opnemen, of die religieus onderricht combineren met beroepsopleidingen.
Lang niet alle afgestudeerden worden imam. Hoeveel madrassa’s er wereldwijd bestaan, is moeilijk in kaart te brengen. In Pakistan telt de overheid 22.000 geregistreerde madrassa’s telt, terwijl in Indonesië een kwart van de moslimjeugd één of andere vorm van buitenschools onderricht in een koranschool volgt.
Madrassa’s komen zowel in het soennisme als het sjiisme en zowel in het puriteinse salafisme als het meer syncretische soefisme voor. Ze vormen een vitaal kanaal voor de ideologische inplanting en de invloed van de strekking die de scholen opricht en beheert.
Aitor Garcia Viñas (CC BY-NC-ND 2.0)