Lgbtq+-personen ervaren ongelijke toegang tot gezondheidszorg

Mensen uit de lgbtq+-gemeenschap kunnen een minder vlotte toegang tot gezondheidszorg ervaren of worden er zelfs van uitgesloten.

Robert V. Ruggiero / Unsplash

Artsen Zonder Grenzen (AZG) is aanwezig in 34 van de 67 landen waar mensen die deel uitmaken van de lgbtq+-gemeenschap nog steeds gecriminaliseerd worden, denk aan landen als Bangladesh, Maleisië, Ghana, Kenia, Oeganda, Iran, Jemen, Rusland of Turkmenistan.

Lgbtq+-mensen worden hier niet alleen op grote schaal uitgesloten, maar ook regelmatig geconfronteerd met weigering van zorg, wat kan leiden tot geestelijke gezondheidsproblemen zoals depressie, angst en posttraumatische stressstoornis.

Concreet heeft AZG dossiers waarbij discriminatie en het gebrek aan inclusieve diensten hebben geleid tot onder andere inadequate behandeling van seksuele gezondheid, een verhoogd risico op baarmoederhals- en borstkanker, hogere percentages hartaandoeningen en een toename van seksueel en gendergerelateerd geweld.

Peru

Deze week nog raakte bekend dat het Latijns-Amerikaanse land Peru een decreet heeft goedgekeurd om onder meer transgender personen te beschermen tegen discriminatie op de gezondheidsmarkt. Die discriminatie ondervinden ze vaak vanwege problemen met hun identiteitsdocumenten.

De manier waarop werd bewerkstelligd dat ze geen gezondheidszorg mislopen, deed echter velen de wenkbrauwen fronsen: transgenders worden er vanaf nu immers als ‘geestesziek’ beschouwd waardoor medische hulp opnieuw wél gegarandeerd is.

Mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch noemde het Peruaanse decreet in een reactie ‘ondermijnend’ voor de rechten van mensen met een andere seksuele oriëntatie en genderidentiteit.

Europa

Ook in Europa krijgt meer dan een derde van de lgbtq+-personen nog steeds te maken met discriminatie in hun dagelijks leven. Sinds 2019 is er wel een daling vastgesteld van 42 procent naar 36 procent in 2023. Respondenten van deze studie vermeldden ook een gebrek aan basistoegang tot gezondheidszorg bij 1 op de 7 transgendervrouwen (13 procent) en 10 procent van de transgendermannen.

Van de intersekse personen, mensen met een lichaam dat zowel mannelijke als vrouwelijke kenmerken vertoont, gaf 8 procent aan dat hen ooit al eens een behandeling geweigerd werd waardoor ze van arts of specialist moesten veranderen. En 6 procent geeft er de voorkeur aan om geen gebruik te maken van gezondheidszorg, uit vrees voor discriminatie.