Meer dan alleen maar seksfeestjes
Sabina Zaccaro
14 februari 2011
De betogingen die gisteren (zondag) naar schatting een miljoen Italiaanse vrouwen op de been hebben gebracht, waren niet zozeer tegen de seksschandalen rond premier Silvio Berlusconi gericht. Ze lieten zien dat Italiaanse vrouwen steeds minder aanvaarden dat ze niet dezelfde rechten hebben. "Hier in Italië worden de echte vrouwen, en hun problemen, gecensureerd."
In de betogingen in 280 steden werd actie geëist tegen premier Berlusconi. Die wordt ervan beschuldigd seks te hebben gehad met jonge vrouwen, onder meer met een zeventienjarig Marokkaans meisje. Volgens het gerecht betaalt Berlusconi regelmatig jonge prostituees. Er wordt hem ook machtsmisbruik aangewreven. Deze week oordeelt de rechter of er een proces komt.
Respect
Steeds meer Italiaanse vrouwen slaan de handen in elkaar. Ze eisen niet alleen actie tegen de premier maar eisen ook respect voor hun fundamentele rechten. “Als een vrouw haar baan kwijt is, is dat een verlies voor ons allemaal”, zegt Pina Nuzzo, voorzitter van Unione Donne in Italia (UDI). “Terwijl de politici en de media zo geobsedeerd zijn door het nieuws van de dag, worden werkende vrouwen in dit land aan hun lot overgelaten en dus zijn ze nog kwetsbaarder voor chantage.”
Volgens het Italiaans Instituut voor Statistieken heeft slechts 46 procent van de Italiaanse vrouwen een baan. In andere landen ligt het gemiddelde op 59 procent. In de Genderkloofindex van het Wereld Economisch Forum staat Italië pas de op 74e plaats op 134 landen; in de EU doen alleen Hongarije, Malta en Cyprus slechter. Minder dan 10 procent van de Italiaanse kinderen kan naar een crèche. Een op vier vrouwen geeft haar baan op na een eerste kind bij gebrek aan crèches, familiehulp en deeltijdse banen.
Minderwaardig
Volgens Nuzzo wordt vrouwelijke tewerkstelling als iets minderwaardigs bekeken. “Het algemene idee is dat het in de economische crisis minder erg is om een vrouw te ontslaan.” Jonge vrouwen raken moeilijker aan een baan omdat werkgevers hen als potentiële moeders zien.
De Italiaanse televisie, vooral de grootste zender, die in handen in is van Berlusconi, laat de ergste vrouwelijke stereotypen zien. Het draagt bij tot een voorstelling van de vrouw als ruilmiddel, zowel op de televisie als in de politiek, zegt Nuzzo.
“Het beeld van de vrouw in de media bevindt zich op een dieptepunt”, zegt Silvia Costa, lid van het Europees Parlement. “Deze houding, die we als het “berlusconisme” aanduiden, kan Berlusconi overleven als we de echte problemen niet aanpakken van Italiaanse vrouwen, die eenvoudigweg uit het publieke debat worden geweerd. Weet u welke thema’s het Europees Parlement momenteel bespreekt? Pensioenen, werkomstandigheden voor vrouwen, de impact van de crisis op vrouwenarbeid, beleid voor gezinssteun, enzovoort. Geen van die thema’s staat op de politieke of media-agenda in Italië. Hier in Italië worden de echte vrouwen, en hun problemen, gecensureerd.”
Lichaam verkopen
Volgens vrouwenrechtengroepen stuurt het laatste seksschandaal rond Berlusconi het signaal uit dat je in Italië het makkelijkst kunt slagen als vrouw door je lichaam te verkopen aan rijke en machtige mannen.
In een recent interview noemde Sara Tommasi, een van de meisjes die in het onderzoek betrokken is, haar studies “tijdverlies”. “Een vrouw heeft geen diploma nodig om succes te hebben”, zei ze. “Mijn lichaam is mijn business.”
“In een land waar een op twee vrouwen geen werk heeft, en de economische ongelijkheid tussen mannen en vrouwen nog steeds enorm is, wordt het lichaam gezien als een haalbare manier om hogerop te komen,” zegt journalist en auteur Loredana Lipperini. “Dit gaat niet over goede en slechte meisjes. Ik veroordeel dit gedrag niet; we hebben gevochten voor seksuele vrijheid. Maar er is pas vrijheid van keuze als je meerdere mogelijkheden hebt, als er alternatieven zijn.”
“De mensen die op straat komen, zijn geen moraalridders die het privégedrag van de eerste minister of van de vrouwen die hij frequenteert, veroordelen”, zegt advocate Giulia Buongiorno, voorzitter van de commissie justitie in het parlement. “Het gaat niet over de zware feestjes. Waar het wel om draait, is dat een feestje niet de plaats is om te bepalen wie tot de leidende klasse zal behoren.”