Oxfam: Coronacrisis doet ongelijkheid sterk toenemen

Nuvis is een 64-jarige venezolaanse die sinds haar jeugd koffie en sigaretten verkoopt in de haven van Maracaibo, Venezuela. Met haar inkomen onderhoudt ze verschillende familieleden. Sinds COVID-19 verdient ze echter amper iets. Op een fortuinlijke dag kan ze enkele sigaretten ruilen voor wat rijst. - Volgens schattingen is het aantal mensen in armoede vorig jaar gestegen van 200 tot 500 miljoen.

© Ivan Ocando/Oxfam

De pandemie is allesbehalve de grote gelijkmaker gebleken, integendeel, stelt het Oxfam-rapport “The Inequality Virus”. In bijna alle landen ter wereld is de ongelijkheid enorm toegenomen.

Volgens schattingen is het aantal mensen in armoede vorig jaar gestegen van 200 tot 500 miljoen.

Wie er al warmpjes inzat, zag zijn rijkdom tussen maart en december 2020 toenemen: ’s werelds miljardairs hebben hun rijkdom in die periode met 3900 miljard dollar verhoogd. In dezelfde periode zagen de meest kwetsbaren hun inkomen dalen. Volgens schattingen is het aantal mensen in armoede vorig jaar gestegen van 200 tot 500 miljoen.

Een bevraging bij 295 economen in 79 landen, waaronder België, toont dat 87 procent van de respondenten een “toename” of “grote toename” van de inkomensongelijkheid in hun land verwachten als gevolg van de pandemie.

Vrouwen

Vrouwen, inheemse bevolkingen of minderheidsgroepen worden het hardst getroffen. Vrouwen zijn vaak aan de slag in de sectoren die sterk lijden onder de pandemie. In Brazilië maken Afro-Brazilianen 40 procent meer kans om te overlijden aan de pandemie dan blanke mensen. In de VS zouden 22.000 zwarten en latino’s nog in leven zijn, mochten zij dezelfde mortaliteitscijfers kennen als hun witte tegenhangers, stelt Oxfam.

De pandemie toont aan hoe belangrijk overheidsinvesteringen in gezondheidszorg en sociale bescherming zijn wanneer een crisis toeslaat.’

Uit het rapport blijkt ook dat bepaalde regio’s niet alleen economisch meer te lijden hebben, maar ook extra hard worden getroffen door de ziekte. Uit onderzoek blijkt dat armere regio’s een hogere besmettingsgraad en sterftecijfer tonen.

Ook in België is dat het geval: bij mannen tussen 40 en 65 jaar is het sterftecijfer vijf keer hoger in de laagste inkomensgroep dan bij de 10 procent rijkste inkomens. Een van de redenen daarvoor is dat de laagstbetaalde werknemers vaak niet de mogelijkheid hebben om thuis te blijven en zich zo te beschermen tegen besmetting. In de EU kan slechts 3 procent van hen thuis werken, terwijl 74 procent van de hoogst betaalde werknemers dat wel kan.

Fouten van 2008

‘Vrouwen en gemarginaliseerde raciale en etnische groepen hebben het zwaarst te lijden onder de crisis - ze worden eerder in armoede geduwd, hebben meer kans om honger te lijden en worden vaker uitgesloten van de gezondheidszorg’, zegt Aurore Guieu van Oxfam België.

‘Het is van het grootste belang dat regeringen niet de fouten van 2008 en 2009 herhalen, toen 75 procent van de wereldbevolking door bezuinigingen werd getroffen, en de ongelijkheid werd aangewakkerd. De pandemie toont aan hoe belangrijk overheidsinvesteringen in gezondheidszorg en sociale bescherming zijn wanneer een crisis toeslaat.’

Guieu spreekt over een kritiek punt in de geschiedenis. ‘Regeringen over de hele wereld hebben een kleine en afnemende kans om de strijd tegen de ongelijkheid centraal te stellen in de economische reddings- en herstelinspanningen‘ zegt ze. ‘Deze maatregelen mogen geen pleister op een houten been zijn, maar moeten een “nieuw normaal” worden in economieën die in het voordeel van alle mensen werken, niet alleen van de geprivilegieerden’.