Riffijns protest gaat verder in Brussel

© Yassin Akouh

Al sinds oktober 2016 – nadat visverkoper Mohsin Fikri verpletterd werd in een vuilniswagen — protesteren de Riffijnen in Marokko en in de diaspora tegen de houding van de Marokkaanse overheid tegenover de Rif, en tegen de vele arrestaties van activisten. In Marokko werden sinds mei 2017 activisten opgepakt. Sommige krijgen zware celstraffen die kunnen oplopen tot 20 jaar.

De ouders van protestleider Nasser Zefzafi zijn speciaal voor het protest afgereisd naar België, samen met veel familieleden van andere politieke gevangenen. Ook Silya Ziani, een Riffijnse zangers die sterk betrokken was bij de Hirak, is afgereisd naar de Belgische hoofdstad. Ze is de enige vrouw die enkele maanden heeft vastgezeten in de Marokkaanse gevangenis voor haar betrokkenheid bij de Riffijnse volksbeweging.

Heeft protesteren nog nut?

Na meer dan twee jaar protesteren kan men zich afvragen of de protesten nog nut hebben. Volgens Noureddine Adherbal, lid van de Riffijnse lobbygroep Werkgroep Sakharov Nasser (WSN), heeft het zeker zin en hebben de protesten hun nut al meermaals bewezen. Zo kweekt het in eerste instantie bewustwording bij de Riffijnen.

Daarnaast zet de media-aandacht de Riffijnse zaak in de spotlights. ‘Ook de politieke agenda van vele regeringen wordt bereikt door zulke massademonstraties’, aldus Adherbal. ‘Veel politici zijn dankzij de protesten op de hoogte van de zaak Zefzafi en van de ernst ervan. Ook in het Marokkaanse parlement wordt er over gepraat. Dat bewijst dat ons protest geen maat voor niets is.’

De vrouw centraal

Farida Houdoe, de zus van politieke gevangene Abdelali Houdoe, vertelt dat de rol van de vrouwen in de Riffijnse volksbeweging heel groot is. Zij zijn de fundering waarop de beweging is gebouwd. ‘Zonder vrouwen zou de beweging het niet lang houden. De vrouwen geven hun mannen, broers en zonen de kracht om verder te blijven strijden.’

© StampMedia 2019, Yassin Akouh