‘Dit is een strijd voor alle sans-papiers in België’

![© Sofie Hamdi](//images.mo.be/sites/default/files/styles/3_2_standard_photo_format/public/field/image/68339_140058_KxxhF1.jpg?itok=2A-UhVGo " Persconferentie "sans-papiers"")

Persconferentie “sans-papiers”

© Sofie Hamdi

De sans-papiers in de Brusselse Begijnhofkerk dreigen hun hongerstaking te hernemen en pleiten voor een hervorming van de regularisatiewet: ‘Criteria in plaats van richtlijnen zijn de enige manier om tot een neutrale beslissing te komen.’

De voorbije zomer hielden sans-papiers in de Brusselse Begijnhofkerk wekenlang een honger- en dorststaking om een regularisatie te verkrijgen. Ze beëindigden die pas nadat een mondeling akkoord was bereikt tussen hun vertegenwoordigers en Sammy Mahdi, de staatssecretaris voor Asiel en Migratie.

Vandaag dreigen de sans-papiers andermaal met een hongerstaking. Volgens hen en hun vertegenwoordigers hield Mahdi zich niet aan zijn woord en schort er wat aan het huidige regularisatiebeleid. De sans-papiers in de Begijnhofkerk zien zichzelf dan ook als symbool in de strijd voor een hervorming van de regularisatiewet.

Wat houdt regularisatie in?

De overheid beschouwt regularisatie als een uitzonderingsprocedure. Het gaat om situaties waarbij iemand niet in aanmerking komt voor een andere verblijfsprocedure, maar toch een reden heeft voor een verblijf in België. Dat kan bijvoorbeeld zijn omdat de persoon geen familie heeft in het land van herkomst.

Momenteel worden regularisatiedossiers individueel en op basis van richtlijnen beoordeeld. Individueel betekent dat de Dienst Vreemdelingenzaken zelf elk dossier apart beoordeelt op basis van verschillende elementen die hij in dat dossier met elkaar afweegt.

Met richtlijnen bedoelt men bijvoorbeeld de mate waarin iemand geïntegreerd is in België. Alleen: de richtlijnen zijn niet bindend. Met andere woorden: ze moeten niet worden gevolgd. ‘Het zijn elementen die meegenomen worden’, vatte Sammy Mahdi het samen op VRT Nieuws.

Waarom zijn de actievoerders ontevreden?

De sans-papiers beëindigden in juli hun hongerstaking na een mondeling akkoord tussen hun vertegenwoordigers en de staatssecretaris. Ze dreigen opnieuw met een hongerstaking, omdat volgens hen en hun vertegenwoordigers het mondelinge akkoord niet werd nageleefd.

‘Wanneer is iemand goed geïntegreerd?’

Volgens de vertegenwoordigers zou Sammy Mahdi toen hebben gezegd dat de dossiers voldeden aan de richtlijnen die hij zou hanteren om tot regularisatie over te gaan. Zo zouden de verhalen van integratie zwaarder doorwegen dan het precieze aantal jaren van aanwezigheid op het Belgische grondgebied. Ook zouden woordvoerders van de hongerstaking in de Begijnhofkerk niet worden gestraft.

Nu blijkt dat toch niet het geval en vinden de actievoerders dat de mondelinge overeenkomst niet werd gerespecteerd. Mensenrechtenadvocaat Alexis Deswaef heeft het onder meer over een ‘vertrouwensbreuk’. Bovendien wijzen de actievoerders erop dat die vertrouwensbreuk bevestigt dat er iets schort aan ons huidige regularisatiebeleid.

Niet neutraal

Volgens de actievoerders is het huidige regularisatiebeleid problematisch, omdat het zorgt voor willekeur en onduidelijkheid. Zoals de vertegenwoordigers van de sans papiers opwerpen: ‘Wanneer is iemand goed geïntegreerd?’

Omdat hier geen formele en welomlijnde criteria voor bestaan, kan de staatssecretaris de richtlijnen volgens hen telkens op een andere manier interpreteren of toepassen. De huidige gang van zaken maakt volgens de advocaten en de vertegenwoordigers van de sans-papiers het regularisatiebeleid dan ook niet neutraal, en daarom niet werkbaar.

Waarvoor pleiten de actievoerders dan?

Daarom pleitten de actievoerders voor een hervorming van het regularisatiebeleid. Een dergelijke hervorming zou betekenen dat er formele en welomlijnde criteria worden opgesteld. Die moeten bovendien van toepassing zijn op iedere sans-papiers die een regularisatieaanvraag indient.

‘We willen druk zetten op het huidige beleid.’

Een voorbeeld van een dergelijk criterium is dat iedere sans-papiers vijftien jaar in ons land aanwezig moet zijn om automatisch recht te hebben om toch in België te mogen verblijven.

Een vergelijkbaar systeem met criteria bestaat al bij alle andere verblijfsprocedures. Bijvoorbeeld: als een persoon als vluchteling wil worden erkend en een verzoek om internationale bescherming indient bij de Belgische overheid, wordt op basis van criteria beslist of de verzoeker in dat land mag verblijven.

Wat is het antwoord van de staatssecretaris?

Sammy Mahdi acht zo’n systeem met criteria voor regularisatie onmogelijk. Regularisatiekwesties moeten volgens de staatssecretaris een uitzonderingsprocedure blijven. Volgens hem gaat het om mensen die om bepaalde redenen niet of niet meer voldoen aan de criteria om in België te mogen verblijven.

Volgens Mahdi is het dus eigenlijk een soort van laatste redmiddel om toch op een wettelijke manier in België te kunnen blijven verblijven.

Een nieuwe hongerstaking?

De actievoerders willen dat de regering de dossiers opnieuw opneemt en wachten af op verdere beslissingen van de staatssecretaris. Op basis daarvan zullen de sans-papiers beslissen of ze opnieuw in hongerstaking gaan.

Voor de actievoerders gaat de zaak dan ook verder dan de ‘sans-papiers van de Begijnhofkerk’: ‘Wij worden beschouwd als chanteurs, maar een hongerstaking gaat niet om chantage. Dit gaat niet over ons alleen. We willen druk zetten op het huidige beleid. Dit is een strijd voor een neutrale en duidelijke aanpak inzake regularisatie voor alle sans-papiers in België.’