Studie bevestigt: PFAS kunnen ook via de huid in onze bloedbaan belanden

Van poly- en perfluoralkylstoffen, kortweg PFAS, was al bekend dat ze het lichaam kunnen binnendringen via ingeademde lucht, voedsel of drinkwater. Uit nieuw Brits onderzoek blijkt nu ook dat ze de huidbarrière kunnen doorbreken en zo de bloedbaan kunnen bereiken. 

Daar waren al aanwijzingen voor, omdat studies een verband legden tussen het gebruik van bepaalde cosmetica en hogere PFAS-concentratie in het bloed en moedermelk. Maar wetenschappers gingen ervan uit dat de stoffen door hun aard niet door de huidbarrière heen konden.

Elektrische lading

‘Dat werd gedacht omdat de moleculen geïoniseerd zijn’, legt Oddný Ragnarsdóttir uit. Zij leidde het onderzoek aan de Universiteit van Birmingham voor haar doctoraatsthesis. ‘De elektrische lading die ze het vermogen geeft om water en vlekken af ​​te stoten, zou het ook onmogelijk maken om het huidmembraan te passeren.’

Ragnarsdóttir en haar collega’s onderzochten zeventien verschillende soorten veelgebruikte PFAS, waarvan de toxische eigenschappen al goed onderzocht zijn. Die werden aangebracht op modellen van ‘huidequivalenten’, waardoor geen proefdieren gebruikt hoefden te worden.

Daaruit bleek dat vijftien van de zeventien geteste PFAS een ‘substantiële dermale absorptie’ vertoonden. Gemiddeld 13,5 procent van het aangebrachte volume komt in het bloed terecht, nog eens 38 procent werd vastgehouden in de huid en kan mogelijk op langere termijn in de bloedbaan terechtkomen.

Kortere ketens

Opvallend is dat varianten met een kortere koolstofketen makkelijker lijken binnen te dringen via de huid. Dat is van belang, want die kortere varianten worden steeds vaker als alternatief gebruikt voor de langere ketens, die als giftiger worden beschouwd.

‘Deze studie helpt ons te begrijpen hoe belangrijk blootstelling aan deze chemicaliën via de huid kan zijn en ook welke chemische structuren het gemakkelijkst kunnen worden geabsorbeerd.’

‘Deze studie helpt ons te begrijpen hoe belangrijk blootstelling aan deze chemicaliën via de huid kan zijn en ook welke chemische structuren het gemakkelijkst kunnen worden geabsorbeerd’, zegt hoogleraar Stuart Harrad, die meewerkte aan de studie in Environment International. ‘Dat is belangrijk omdat we een verschuiving zien in de industrie naar chemicaliën met kortere ketens, die als minder schadelijk worden beschouwd. Maar het nadeel kan zijn dat we er meer van binnenkrijgen, dus we moeten meer weten over de risico's die hiermee gepaard gaan.’