Al ruim twee jaar woedt er in Syrië een vernietigende burgeroorlog. De troepen van president Assad zaaien angst en verderf waar tegenstanders van allerhande signatuur zijn regime omver proberen te werpen. Maar aan de kust is een strook waar alles nog zijn doodgewone gangetje lijkt te gaan.
Yusuf woont in Latakia, een mondaine stad aan de Syrische kuststrook, waar je niets merkt van van gevechten en aanslagen. In Latakia hebben christenen, soennieten, sjiïten en alawieten altijd vreedzaam naast elkaar geleefd. Ook nu nog is Latakia op het eerste gezicht een oase van rust.
Hotel
Yusuf is christen. Hij bezit een low budget hotel in het centrum van de stad. “Het is erg moeilijk sinds de oorlog is uitgebroken”, vertelt hij. “Op zich kun je hier gewoon veilig over straat wandelen, maar toch merk je dingen. Ik ben afhankelijk van het toerisme. Vroeger kwamen vele overlanders op weg van Europa naar Afrika met hun motoren en landrovers langs Latakia. Ze sliepen allemaal in mijn hotel. De laatste twee jaar heb ik nauwelijks nog een toerist gezien. Ik moet het hebben van studenten die een tijdje bij me overnachten of een enkele handelaar, maar dat is niet genoeg. Ik heb de prijzen moeten verhogen om het hoofd boven water te kunnen houden.”
Tolerantie
Als christen heeft hij zich in Latakia altijd erg veilig gevoeld. “Dat is het nog steeds, maar de oorlog komt steeds dichterbij. Je hoeft de bergen achter de stad maar in te gaan en de ellende begint al. Ik ben bang dat we er niet van verstoken zullen blijven. En dan weet ik helemaal niet waar ik naartoe moet.” Was het voor de oorlog beter? “In Latakia konden alle religies en etnische groepen altijd met elkaar overweg. Nu is dat nog zo, maar als het tegen zit, kan het snel een grote chaos worden.”
Hij kiest geen partij. “Het enige wat ik wil, is dat de oorlog zo snel mogelijk voorbij is en we weer met ons gewone leven verder kunnen. Ik respecteer iedereen, welk geloof hij ook aanhangt. We moeten in elk geval zorgen dat dit zo blijft. Het zou verschrikkelijk zijn als onze tolerantie verloren gaat.”
Altijd wifi
Voor de toekomst heeft Yusuf echter hoop. “Als de oorlog voorbij is hoop ik, als God het wil, mijn hotel te kunnen verbeteren. Ik wil nieuwe bedden, betere douches en wifi die altijd werkt. Hopelijk kan ik de prijs dan weer laag houden en vele toeristen ontvangen. Ik ontmoet graag mensen van over de gehele wereld. Ooit zal ik ze weer massaal verwelkomen in mijn prachtige land.”
© 2013 — C.H.I.P.S. StampMedia — Hans Jansen