Verkiezingen in Nagorno-Karabakh versnellen vredesproces niet
Els Scholiers
19 juli 2007
Vandaag kiest de bevolking van de niet-erkende republiek Nagorno-Karabakh een nieuwe leider. Deze ‘eerlijke en democratische’ verkiezing moet de zelfverklaarde onafhankelijkheid in de verf zetten. Maar volgens Azerbeidzjan zijn de verkiezingen illegaal en de internationale gemeenschap vreest dat de uitkomst geen verbetering zal betekenen voor het conflict.
Op het einde van de jaren tachtig raakten Azerbeidzjan en Armenië verwikkeld in een gewapend conflict. De inzet was het bergachtig gebied Nagorno-Karabakh in Azerbeidzjan waar voornamelijk Armeniërs woonden. In 1991 scheurde Karabakh zich van zijn moederland af en verklaarde zichzelf onafhankelijk. Daarop volgde een bloedige oorlog tussen Karabakh en Azerbeidzjan waarin naar schatting 25.000 mensen het leven lieten en 800.000 mensen op de vlucht sloegen. Het staakt-het-vuren in 1994 kon het hevigste geweld stoppen, maar de vredesonderhandelingen tussen Armenië en Azerbeidzjan slepen nog steeds aan. Zowel Azerbeidzjan als de internationale gemeenschap weigeren de regio onafhankelijk te verklaren, terwijl Armenië vindt dat het gebied zijn eigen weg moet gaan.
Verkiezingen voor niets
Vijf kandidaten strijden voor de presidentstitel in Nagorno-Karabakh, waarvan er twee ‘aan elkaar gewaagd zijn’. Zo lijkt het tenminste, want volgens vele inwoners ligt de verkiezingsuitslag al wekenlang vast.
Bako Saakyan is de gedoodverfde winnaar. De 46-jarige kandidaat heeft er een carrière als hoofd van de veiligheidsdiensten opzitten en krijgt de steun van aftredend president Arkady Ghukasian en van het huidige Armeense beleid. Zijn grootste rivaal is Masis Mailyan. Beiden zijn keihard in één dossier: de volledige onafhankelijkheid van Karabakh.
Volgens politiek analist Levon Melik-Shahnazaryan maakt het niet uit wie er president wordt. Cruciaal is dat de internationale gemeenschap de verkiezingen legitiem verklaart.
Kosovo als voorbeeld
Volgens presidentskandidaat Massis Mailyan kan de oplossing van het conflict in Kosovo een voorbeeld zijn voor andere conflicten. “Als de onafhankelijkheid van Kosovo wordt erkend, heeft het die erkenning binnengehaald zonder de goedkeuring van de vroegere overheersers. Voor Nagorno-Karabakh kan dat ook interessant zijn”, vertelde hij Reuters in een interview.
Maar secretaris-generaal van de VN, Ban Ki-moon liet al weten dat hij Kosovo niet als een precedent beschouwt.
Ontdooien van het conflict
Sinds het staakt-het-vuren in 1994 probeert de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa, OVSE, een vredesovereenkomst te forceren, voorlopig zonder resultaat. Ook tijdens de ultieme bijeenkomst in juli konden de presidenten van Armenië en Azerbeidzjan het niet eens worden, zo blijkt uit een verklaring van de OVSE. En voor de toekomst ziet het er ook al niet rooskleurig uit, want er komen in beide landen presidentsverkiezingen aan, die naar alle waarschijnlijkheid vooruitgang in het vredesdossier zullen overschaduwen, aldus de OVSE.
Voor de huidige verkiezingen in Nagorno-Karabakh heeft de OVSE geen goed woord over. “De zogezegde verkiezingen hebben de spanningen in de regio al verhoogd en deze ‘verkiezingen’ mogen geen negatieve impact hebben op een vreedzame oplossing van het conflict in de regio”, aldus de OVSE.
Bronnen:
www.alertnet.org
www.reliefweb.int
www.armenianow.com
www.iwpr.net
www.osce.org