Vrouwengroepen verlichten aidsellende in Kenia

De 73-jarige Dorcus Auma vlecht manden van sisal. Ze is vandaag eerder gestopt met haar werk op de boerderij, omdat het donderdag is. Dan woont ze de vergadering van haar vrouwengroep Kagwa bij, in het meest afgelegen deel van Homa Bay County in het westen van Kenia.

Auma sloot zich in 2008 aan bij de groep, toen ze zich over de opvoeding van haar drie kleinkinderen moest ontfermen. ‘Aids heeft me van mijn drie kinderen beroofd, en me met de last opgezadeld om voor drie kleinkinderen te zorgen’, vertelt ze. De grootmoeder had geen vast inkomen, maar vond steun bij lotgenoten.

Recente cijfers van de National Aids Control Council bewijzen dat met een prevalentie van 25,7 procent nergens in Kenia zoveel hiv-gevallen zijn als in Homa Bay County.

Plattelandsbank

Volgens Unaids kan microfinanciering een belangrijke rol spelen voor getroffen gezinnen. De vrouwengroep in Homa Bay is daar een bewijs van. Het begon allemaal als een zelfhulpgroep die vrouwen hielp om wat geld te sparen.

‘We proberen families economisch te versterken. Deze groep van grootmoeders bestond al, maar wij voegden er een opleiding over sparen en lenen aan toe. Je kunt het vergelijken met een plattelandsbank’, verklaart Jedidah Mwendwa, expert bij Aphia II Plus, één van de organisaties die zulke principes in de praktijk brengen.

De meeste leden zijn oma’s die hun kinderen hebben verloren aan aids, en nu moeten instaan voor hun kleinkinderen. ‘Omdat deze vrouwen geen zware economische activiteiten meer aankunnen, hebben we ze laten kennismaken met de principes van een bank op hun eigen niveau’, aldus Mwendwa.

‘Ze stemden ermee in om geld in te zamelen om te sparen en lenen onder elkaar, met het maken van touwen, manden en matten. Elke donderdag brengen ze hun materiële bijdragen samen. Een van de leden gaat naar de dichtstbijzijnde markt in Oyugus, op 61 kilometer afstand, om de producten te verkopen. In de week daarop wordt het verdiende geld gespaard voor ieder lid’, legt ze uit.

Het spaargeld wordt jaarlijks uitgekeerd. Aangezien de grootmoeders ze geen veilige plaats hebben om het te bewaren, lenen ze het volledige bedrag meestal uit aan leden tegen 1 procent interest.

Duurzame landbouw

‘Sinds ik tot deze groep behoor, is mijn leven veranderd. Ik kan nu aan duurzame landbouw doen. Mijn kleinkinderen hebben een reden om te glimlachen, met zulk voedzaam eten op tafel’, zegt Auma.

‘In het begin waren de lokale mensen een beetje terughoudend, maar de vrouwen en kinderen vatten het goed op, en het stigma van hiv/aids bestaat niet meer. Dankzij het systeem van sparen en lenen op dorpsniveau, kunnen ze hun kinderen te eten geven en naar school sturen’, zegt sociaal werker Rose Anyango.

De groep heeft onmiddellijk vooruitgang gemerkt in de houding tegenover mensen die seropositief zijn. Vrouwen nemen nu actief het voortouw in economische zelfstandigheid, waardoor ze hun families kunnen onderhouden.