Wereldbank noemt fixatie op Millenniumdoelstellingen contraproductief
Julio Godoy
18 juni 2004
Wie zich eenzijdig fixeert op de Millenniumdoelstelling om tegen 2015 de armoede en de honger te halveren, brengt duurzame ontwikkeling in het gedrag. Dat stelt de Wereldbank in het rapport “Responsible Growth for an New Millennium”. De studie presenteert naar eigen zeggen een “verantwoordelijke groeistrategieën” met oog voor milieu, gezondheid en sociale rechten. De tijdshorizon verschuift daarbij naar 2050. Op de Wereldbankconferentie van vorige maand ging het er nog om “pragmatische strategieën te formuleren om de inspanningen voor de Millenniumdoelen nieuwe energie te geven”.
Intensieve maatregelen in functie de doelstellingen in 2015 zijn niet altijd duurzaam, zo verklaarde Wereldbankeconoom Kirk Hamilton bij de presentatie van het rapport in Parijs. “Neem bijvoorbeeld een land dat een intensief landbouwprogramma opzet om tegen 2015 de extreme honger weg te werken. Is dat een duurzaam beleid ? De ervaring leert dat dit meestal niet het geval is”.
Het rapport stelt dat bosbeheer een voorbeeld kan zijn van de manier waarop armoedebestrijding en milieubescherming elkaar in de weg kunnen liggen. Met de oogst en verkoop van hout, fruit en geneeskrachtige producten zijn enorme economische belangen gemoeid. “Het is vaak moeilijk de bossen te beschermen die worden begeerd door concurrerende groepen in de samenleving”.
Het rapport bewijst volgens de vice-directeur voor duurzame ontwikkeling bij de Wereldbank, Ian Johnson, dat de VN-Millenniumdoelen in tegenspraak kunnen zijn met duurzame ontwikkeling. “Daarom kijkt het rapport naar 2050 en ziet het een toekomst die welvarender en rechtvaardiger is als de toestand nu”.
De Wereldbank voorspelt minder armoede ondanks een aangroei van de wereldbevolking van zes tot negen miljoen. “Tegen 2050 zou het mondiale inkomen 135 miljoen dollar per jaar bedragen. 40 procent daarvan zou ontstaan in landen met een laag of gemiddeld inkomen. Hun aandeel in het wereldinkomen bedraagt momenteel slechts 20 procent”. Een gemiddelde groei van drie procent per jaar moet het gemiddelde inkomen wereldwijd op 6300 miljoen dollar per jaar brengen: “genoeg voor onderdak, eten, gezondheid en een betere opleiding”.
Tegen 2050 woont 65 procent van de mensheid in een stad, zo voorspelt het rapport. Dat is een enorme ecologische uitdaging, maar ook een kans om de verstedelijking duurzaam vorm te geven. De grootste uitdaging blijft de sociale ongelijkheid. “De huidige situatie waarbij 20 procent geniet van 80 procent van het wereldinkomen is niet duurzaam” vindt Johnson.
Dat de Wereldbank de blik nu plots van 2015 op 2050 richt, is enigszins in tegenspraak met de conferentie “Reducing poverty, sustaining growth” die de bank vorige maand organiseerde in Shanghai. Daar ging het erom “pragmatische strategieën te formuleren om de inspanningen voor de Millenniumdoelen nieuwe energie te geven”.
Wereldbankbaas James Wolfensohn riep de internationale gemeenschap toen op meer geld aan ontwikkeling te geven. “De wereld geeft elk jaar 20 keer meer uit voor militaire doelen dan om de armsten een beter leven te geven”.
Ook in voorbije rapporten met World Development Indicators stelde de Wereldbank dat de Millenniumdoelen niet onbereikbaar zijn wanneer de rijke landen hun ontwikkelingshulp op peil houden. Andere voorwaarden zijn de afbouw van het landbouwprotectionisme in het Noorden en een versnelde kwijtschelding van de schuldenlast van het Zuiden. (MC/ADR)