Wereldvakbond straks wellicht stap dichterbij

Een integratie van de twee grootste mondiale vakbondskoepels in één structuur zou de werknemersorganisaties meer gewicht moeten geven in de onderhandelingen met multinationale ondernemingen en internationale financiële instellingen.

Het WVA, dat 26 miljoen leden telt, zocht enkele weken geleden toenadering tot het IVVV om te praten over de oprichting van een wereldvakbond. Dat was een radicale koerswijziging van de organisatie. Tot dan toe had het WVA zo’n eenheidsstructuur altijd als onbespreekbaar beschouwd omdat het vreesde geheel opgeslokt te worden door het IVVV en zijn 151 miljoen leden.

Op 5 december begint in de Japanse stad Miyazaki de internationale conferentie van het IVVV onder het motto Solidariteit globaliseren: bouwen aan een mondiale vakbondsbeweging voor de toekomst. Het belangrijkste punt op de agenda is de vraag of er inderdaad onderhandelingen moeten beginnen met het WVA, over de oprichting van een wereldvakbond. Deze nieuwe mondiale koepel zou overigens ook andere vakbonden, die tot geen van beide internationale syndicale organisaties behoren, willen verenigen.

Onder meer de Tanzaniaanse president Benjamin Mkapa en zijn Finse ambtgenoot Tarja Halonen zullen de congresgangers toespreken. Beide politieke leiders hebben zitting in de Wereld Commissie over de sociale dimensies van globalisering, die door de Internationale Arbeidsorganisatie in het leven geroepen werd.

De bereidheid van het WVA, en wellicht ook van het IVVV, om nu echt tot een eenheidsstructuur te komen, heeft alles te maken met de relatieve machteloosheid die vakbonden dikwijls ondervinden in de geglobaliseerde economie: ondernemingen kunnen arbeiders van verschillende
landen makkelijk tegen elkaar uitspelen door te dreigen met delocalisatie
van economische activiteiten van het ene land naar het andere.

We willen de globalisering een andere gedaante geven en ook de miljoenen werknemers die geen lid zijn van een vakbond proberen te bereiken, zegt Barbara Kwateng, de woordvoerster van het IVVV. Dat betekent dat we onze eigen manier van werken en onze eigen internationale structuren moeten herbekijken. Want die zijn niet altijd even geschikt voor de opdrachten die we ons stellen. Het huidige economische en politieke klimaat maakt volgens Kwateng eenmaking nodig.

Tegenstanders van de versmelting van beide koepelorganisaties stellen dat de wortels van het WVA te zeer verschillen van die van het IVVV. Zo heeft het WVA procentueel veel meer leden in ontwikkelingslanden dan het IVVV. Kwateng veegt dat argument van tafel: De werkelijkheid is dat het IVVV en het WVA gemeenschappelijke principes verdedigen. En één wereldvakbond zal sterker staan in de gesprekken met instellingen als de Wereldbank, het Internationaal monetair Fonds en de Europese Unie.

De beslissing of het tot één syndicale structuur komt, laat het IVVV over aan zijn leden. Het congres moet beslissen of we hiermee doorgaan, onze leden zullen voor of tegen een resolutie stemmen die een fusie onderschrijft. Maar het blijft een voorstel waarover uiteindelijk democratisch wordt beslist door de afgevaardigden van onze 231 lidorganisaties.
Op de conferentie in Japan, die zes dagen zal duren, zal ook worden gediscussieerd over internationale arbeidsstandaarden, vrede en veiligheid, de strijd tegen kinderarbeid en de syndicale plannen voor het bestrijden van HIV/Aids.

Het IVVV zal ook een Wereldwijde Oproep tot Actie tegen Armoede (G-CAP)- campagne lanceren. De actie, die in heel 2005 loopt, is toegespitst op de strijd tegen de armoede. Het IVVV speelt er samen met andere organisaties uit de burgersamenleving een voortrekkersrol in. Belangrijke aandachtspunten van de campagne zullen handel, hulp en het schuldenvraagstuk zijn, vertelt Kwateng. Maar in essentie willen we met de campagne aantonen dat fatsoenlijke banen en arbeidsvoorwaarden sleutelfactoren zijn voor ontwikkeling en armoedereductie. (CA/MM)