In Zimbabwe heerst klimaat van terreur

De Zimbabwanen kozen eind maart een nieuwe president en een nieuw parlement. De oppositiepartij Movement for Democratic Change van Morgan Tsvangirai won de parlementsverkiezingen, maar voor de presidentsverkiezingen is een tweede stemronde nodig. Tsvangirai, die de overwinning heeft geclaimd in de eerste ronde, heeft intussen bekendgemaakt dat hij wil deelnemen aan de beslissende stemronde op 27 juni.

Intussen hebben gewapende milities van de regeringspartij ZANU-PF een grote intimidatiecampagne gestart om te vermijden dat de aanhangers van de oppositie opnieuw gaan stemmen.

“Op 22 april om 21 u kwamen enkele jongeren van de ZANU-PF opdagen voor mijn huis. Ze zeiden dat ze me in elkaar gingen slaan en mijn huis met alles erin gingen platbranden omdat ik voor de oppositie had gestemd.” Aan het woord is een jonge vrouw van in de dertig, met een rode hoofddoek en een kind op de arm. De vrouw, die anoniem wil blijven, is intussen verhuisd naar Mbare, een arbeiderswijk op drie kilometer van de hoofdstad Harare en een machtsbasis van de oppositie.

De straten van Mbare, aangelegd in een rechthoekig dambordpatroon, zijn verlaten. Alle fabrieken hebben er hun deuren moeten sluiten, bij gebrek aan bevoorrading, en negen op tien mensen zijn werkloos. ’s Nachts trekken jongeren in dienst van de regeringspartij er van deur tot deur, op zoek naar opposanten.

Ook de regio’s waar Mugabes partij in de meerderheid is, worden niet gespaard. In Gokwe in het westen van Harare, waar de partij maar één op negen districten niet heeft gewonnen, werd aan de lokale chefs gevraagd lijsten met opposanten op te stellen.

Nadien vertrokken legertrucks met militieleden om de oppositieleden in elkaar te gaan slaan en hun huizen plat te branden. De slachtoffers liggen in de ziekenhuizen van Harare. De meesten hebben breuken als gevolg van slagen met een metalen buis, sommigen hebben brandwonden.

As in plaats van zout

De mensen blijven zoveel mogelijk binnen en houden zoveel mogelijk hun mond. Ergens in een bescheiden villa in Harare, de deuren vast op slot, staat een televisietoestel aan met het avondjournaal. Tussen de beelden van optochten van veteranen van de bevrijdingsoorlog leest de presentator, een blanke, een patriottische tekst, alsof iemand hem een pistool tegen de slaap houdt: “Zimbabwe zal nooit nog opnieuw een kolonie worden !”, klinkt het.

Aan tafel eet een jonge verpleegster uit een opgewarmd blik ravioli, het enige eetbare dat ze heeft gevonden in de naburige supermarkt. “Allemaal blabla”, zegt ze, “We sterven als vliegen. In het ziekenhuis is er zelfs geen paracetamol meer. De mensen hebben geen olie en geen zout. In mijn dorp gebruiken ze as om de maïspap en de groenten te zouten.”

Zimbabwe zit economisch helemaal aan de grond. Het geld is waardeloos geworden en de boerderijen waar de blanken zijn verjaagd produceren nog maar 10 procent van wat ze vroeger opbrachten. Droogte en overstromingen volgen elkaar op en de honger ligt permanent op de loer.

“Gewond dier”

“Na zijn verkiezingsnederlaag in de eerste ronde reageert Mugabe als een gewond dier”, zegt een anonieme professor, “Helemaal verrast door het resultaat is hij opnieuw begonnen met zijn persoonlijk strijd tegen de ‘kolonisatoren’.” Iedereen die tegen hem is, beschouwt hij als een verrader.

“Op het platteland koopt de Zanu PF, met de steun van China, de gunsten van de lokale chefs”, zegt een medewerker van een hulporganisatie. Bijna de helft van de Zimbabwezen leeft van humanitaire hulp, die hen bereikt via het machtsapparaat van de ZANU-PF. “Daar waar levensmiddelen van het Wereldvoedselfonds zijn verdeeld, heeft de regeringspartij de verkiezingen gewonnen”, zegt de hulpverlener verontwaardigd.

bron: Infosud