“‘Geld verdienen aan de ontchristelijking van het Midden-Oosten’

Melikan Kucam, schepen voor N-VA in Mechelen, wordt verdacht van mensenhandel, fraude en corruptie.

Bron: Youtube

Frauderende politici zijn altijd pijnlijk voor partijen, maar als een NVA-er een cynische migratiebrug opzet vanuit het Midden-Oosten richting België, moet het ontwaken dubbel zo hard zijn. Ik begrijp de verlokking van snel en gemakkelijk geld verdienen waar zovele mensen een zwak voor hebben, maar politici zouden beter moeten weten. De miserie van een andere mens gebruiken voor eigen profijt is geen begrijpelijke verlokking meer. Humanitaire hulp verdelen op basis van wie ervoor kan betalen, gaat veel verder dan cliëntelisme. Het getuigt van een gebrek aan moraliteit.

Bekijk de reportage van Pano over fraude met humanitaire visa

Ik ben geen Assyriër noch een christen ­­– ik ben een soennitische Koerd – maar ik ken de Assyrische gemeenschap goed. Hier én ginds in het Midden-Oosten. Het is een zwaar vervolgde minderheidsgroep die hulp kan gebruiken. Graag zonder er eerst voor te moeten betalen. De Koerdische beweging is altijd heel open en solidair geweest met de Assyrische christenen. Tot het leveren van gewapende steun toe, opdat deze gemeenschap zich zou kunnen verweren tegen de barbarij van IS. Ook hier in België moeten ze kunnen rekenen op steun, asiel en bescherming. Hoe ze hier geraken, is minder van tel. Tenzij we het hebben over veilige routes voor vluchtelingen, maar dat is nu het onderwerp niet.

Er liggen haaien op de loer die zich niet laten weerhouden door menselijk leed om aan eigen profijt te denken.

Waar het nu om gaat, is dat er haaien op de loer liggen waarvoor geen enkel menselijk leed te groot is om niet aan eigen profijt en misbruik te denken. Mensensmokkelaars kunnen echte haaien zijn. Niet iedereen die onderdrukte mensen, families en streekgenoten probeert te helpen vluchten of een grens over te steken, is zo een haai.

Melikan was de sterkmaker van de Assyrische gemeenschap in Mechelen. Dat leverde hem terecht stemmen op waardoor hij verkozen geraakte. Hij profileerde zich ook op basis van steun aan de vervolgde christenen in het Midden-Oosten. Ongetwijfeld heeft hij hierrond inspanningen geleverd. Ik zou zelfs zeggen dat hij moreel verplicht was om “zijn” mensen te hulp te schieten. Dat partijgenoot en persoonlijke vriend Theo Francken op Vreemdelingenzaken zat, maakte het evident dat Melikan iets zou ondernemen voor de Assyriërs. Ik zou het zelfs abnormaal vinden als hij het niet deed.

Tot zover geen probleem.

Het gevolg was wel een bevoordeeld hervestigingsbeleid voor christenen uit het Midden-Oosten. Theo Francken liet ook niet na om hen te gebruiken voor zijn public relations. Hij was de moedige man die de belangen van de christenen uit het Midden-Oosten verdedigde, de échte vluchtelingen, terwijl anderen plat op de buik gingen voor de moslims, de valse vluchtelingen die alleen maar extremisme en achterlijkheid importeren. Francken ging geregeld zijn blazoen oppoetsen op activiteiten van de Assyrische gemeenschap. Hij werd er letterlijk op handen gedragen.

Het verlenen van steun aan christenen en niet aan moslims door N-VA moet aangeklaagd worden, want het versterkt de sectarische muren tussen gemeenschappen en ondergraaft de solidariteit.

Ik gun de Assyrische gemeenschap zoveel steun. Ze hebben dat nodig. Maar ook de mensen van dat “andere” boek hebben die steun nodig. Ik zie dat de N-VA daarmee voor tweespalt zorgt. Dat moet aangeklaagd worden, want het versterkt de sectarische muren tussen gemeenschappen en ondergraaft de solidariteit.

Maar ook hierover wil ik het eigenlijk eventjes niet hebben, ik zit in met iets anders.

Melikan, in de jaren ‘90 zelf een vluchteling uit het Midden-Oosten, was iemand die die regio opgegeven had. Hij zag daar geen toekomst meer voor de christenen. Het idee waar hij voor stond, was dat de christenen massaal naar Europa zouden komen, hier integreren, genieten van het overvloedige leven en voor de rest het Midden-Oosten vergeten. Melikan’s idee is geen samenlevingsmodel maar een “vluchtmodel”. Hij had er geen vertrouwen in dat sectarische muren afgebroken kunnen worden en dat een vredig en divers Midden-Oosten mogelijk is. Dat “vluchtmodel” van hem leverde hem meteen een discours dat zijn gelijk moest bewijzen (en blijkbaar ook zijn portemonnee vullen).

Ik beschouw Melikan als een vriend, maar toch moet ik zeggen dat hij geen bruggenbouwer is. Hij gebruikt een verdelende taal. De immens grote inspanningen van sommige Koerdische, Arabische, Turkse en Assyrische bruggenbouwers in het Midden-Oosten lachte hij weg. Hij verkoos blind te blijven voor de eerlijke pogingen van de democraten van Mesopotamië die met bovenmenselijke inzet en opoffering basisdemocratie, feminisme en multiculturaliteit in de praktijk willen brengen.

Het verhaal van de Anatolische christen is definitief ten einde. Hetzelfde lot mag de Syrische en Iraakse christenen niet overkomen.

Het Midden-Oosten kent een leegloop van christenen. Ik ken dat vanuit mijn eigen streek, Turks-Koerdistan, waar van oudsher enorm veel Armeniërs leefden. Tijdens de implosie van het Ottomaanse Rijk zag de beweging van de JongTurken in 1915 kans om een genocide te plegen en de overlevende Armeniërs te verdrijven. Nu liggen Anatolië en Mesopotamië bezaaid met lege en vervallen kerken. Een aantal ervan heb ik zelf bezocht. Tussen de ruïnes besefte ik dat een stuk geschiedenis, cultuur en kleur is verdwenen. Het drong tot mij door dat een duizendjarige buur er niet meer was. Hij zou nooit meer terugkomen. Het verhaal van de Anatolische christen is definitief ten einde. Hetzelfde lot mag de Syrische en Iraakse christenen niet overkomen. Wij moeten zorg dragen voor onze buren.

Christenen hebben alle recht om in het Midden-Oosten in totale vrijheid en onvoorwaardelijke gelijkheid te leven. Zij maken inherent deel uit van het weefsel van het Midden-Oosten. Die onvervreemdbare rechten zijn wel evident, maar je moet wel de politieke strijd aangaan om dat mogelijk te maken, om op te staan voor uzelf. Dat heb ik Melikan nooit horen zeggen. Als vooraanstaande van een gemeenschap kwam hij zijn morele verplichtingen niet na.

En nu blijkt zijn “vluchtmodel” ook een “verdienmodel” te zijn. Dat maakt het allemaal zo cynisch. Ik weet niet wat ik Melikan het meeste moet verwijten. Dat hij een onmenselijke triage organiseerde bij het verdelen van hulp, of dat hij verdiende aan de ontchristelijking van het Midden-Oosten?

Orhan Kilic is een Koerdische activist van NavBel. Hij schrijft dit opiniestuk in eigen naam.