“‘‘Het is tijd om Israël internationaal te isoleren’’

Is er een oplossing op korte termijn voor de massaslachting en de humanitaire catastrofe die zich voor onze ogen in Gaza voltrekt? Airdrops bleken een symbolische geste. Duur, inefficiënt en gevaarlijk. Een druppel op een hete plaat.

Een recente denkpiste was een drijvende haven voor de kust van Gaza, die met veel poeha werd aangekondigd door president Biden in zijn State of the Union. Het zal wellicht een fata morgana blijven. Maar als die er komt, zou het een ideale uitvalsbasis kunnen worden voor een etnische zuivering, onder het mom van humanitaire edelmoedigheid. Wie kan er bezwaar hebben tegen het ‘opvangen’ van de uitgeputte Palestijnen, om de moegetergde bevolking te redden van de niets en niemand ontziende Israëlische toorn, die uiteindelijk nog altijd als wettige zelfverdediging wordt geframed?

‘Het enige wat Europa doet, is holle frasen produceren.’

De enige juiste oplossing voor de hongersnood is het opheffen van de Israëlische blokkade.

In de feiten blijven de Verenigde Staten en Europa overigens nog altijd wapens leveren voor Israëls totale oorlog tegen de bevolking van Gaza, die door het Internationaal Gerechthof in Den Haag officieel als een ‘plausibele’ genocide werd erkend. Ook via Zaventem, Bierset, en de haven van Antwerpen worden nog wapens en munitie geleverd. Dit is volgens de conventie ter preventie en bestraffing van genocide van de Verenigde Naties uit 1948 expliciet strafbaar.

Ik citeer: ‘De volgende handelingen zijn strafbaar: a) genocide; b) samenspanning tot het plegen van genocide; c) het rechtstreeks en publiekelijk aanzetten tot het plegen van genocide; d) poging tot het plegen van genocide; e) medeplichtigheid aan genocide.’ Dat laatste geldt ook voor de Europese Unie en zeker voor de Verenigde Staten.

Het enige wat Europa doet, is holle frasen produceren: het roept nu zelfs op tot een staakt-het-vuren. Dat doet ze nadat de Verenigde Staten daartegen uitzonderlijk géén veto uitspraken in de Veiligheidsraad.

Of neen, we doen wel iets. We geven Egypte zeven miljard euro om migranten, en zeker desgevallend ook Palestijnen, tegen te houden. Raken aan het associatieverdrag met Israël? Daar kan helaas geen sprake van zijn. Israël blijft dus onaantastbaar, immuun, boven het internationaal recht verheven. Israël lijkt echt alles te kunnen doen: 30.000 mensen doden (waarvan meer dan 10.000 kinderen), universiteiten, ziekenhuizen, moskeeën platgooien, twee miljoen mensen uithongeren, en vervolgens dreigen met een invasie van Rafah waar de meerderheid van de bevolking van Gaza vandaag opeengepakt zit.

Daarom is het zeer betreurenswaardig dat de Belgische universiteiten hier niet het voortouw nemen en alle samenwerkingen met Israëlische universiteiten opschorten. Volgens de voorlopige maatregelen die het Internationaal Gerechtshof vraagt, zijn alle staten en ook alle instellingen verplicht om alles te doen om die genocide te vermijden, dus is het opschorten van samenwerking het minimum minimorum, zou je denken.

Niet als het over Israël gaat. Wel als het over Rusland en Iran gaat. Om een professor van de VUB vrij te krijgen was een boycot van Iran voor de Vlaamse Interuniversitaire Raad, een overlegorgaan van de Vlaamse universiteiten, een no-brainer. Ook na de invasie van Oekraïne werden alle interuniversitaire samenwerkingen met Russische instellingen kaltgestellt. En terecht.

Maar als het over Israël gaat… Dan kan er niets, of bijna niets. In alle stilte niet meer samenwerken met de Bar Ilan universiteit is het beste wat men ons kon beloven tijdens een onderhoud met de vicerector onderzoek en internationale betrekkingen van de KU Leuven. Nochtans: alle instellingen zijn volgens de geest en de letter van het internationaal recht strafbaar omwille van medeplichtig aan genocide, wegens schuldig verzuim.

‘De Westelijke Jordaanoever bestaat eigenlijk alleen nog in de ogen van de buitenwereld.’

Een boycot kan wel degelijk bijdragen tot een oplossing. Wat de oplossing op lange termijn betreft, wordt sinds enige tijd weer veel gezwaaid met de zogenaamde ‘tweestatenoplossing’, met name door Amerikaans president Biden.

De tweestatenoplossing is morsdood, lange leve de tweestatenoplossing. Het is een soort van spook. Als het ooit al een oplossing zou zijn geweest, dan is die tijd allang voorbij. 600.000 kolonisten zullen de Westelijke Jordaanoever niet verlaten. Israël wil het hele territorium.

In hun officiële teksten heet die Westelijke Jordaanoever overigens al sinds jaar en dag ‘Judea en Samaria’. De Westelijke Jordaanoever bestaat eigenlijk alleen nog in de ogen van de buitenwereld. Voor Israël liggen daar enkel nog wat reservaten, enclaves waar nog enkele overgebleven Palestijnen opgesloten zitten. Hen moet het leven onmogelijk worden gemaakt door middel van administratieve boycots, checkpoints, willekeurige invallen door het leger, een apartheidsmuur en gewelddadige optredens van kolonisten. Wat Gaza betreft wordt er al luidop gedacht aan de vestiging van kolonies.

De tweestatenoplossing is dus gebakken lucht, lippendienst aan een hersenschim. De enige oplossing is de afschaffing van de apartheid. De zogenaamde ‘eenstaatoplossing’.

Onmogelijk, roept iedereen in koor. Maar dat leek ook zo in Zuid-Afrika. Tot Mandela en De Klerk - na ontzettend veel onderdrukking, staatsgeweld en gewelddadig verzet - tot een vreedzame opheffing van het segregerende systeem kwamen. De internationale boycot was ontzettend belangrijk om Zuid-Afrika zover te krijgen.

Ook nu zou de internationale gemeenschap Israël moeten dwingen door het internationaal te isoleren. Het is werkelijk de enige mogelijke oplossing. Elke andere weg leidt langs misdaden tegen de mensheid die Israël vandaag al met ijzeren systematiek in de praktijk brengt. Langs etnische zuivering, apartheid en genocide.

Lieven De Cauter is een Belgisch cultuurfilosoof, activist en dichter.