Seyma Gelen & Martine Demillequan
Niet alle Belgen zijn gelijk, ook niet bij De Lijn
“‘No pasarán: tegen racisme bij De Lijn’
Je wacht aan de bushalte. Je bent 16 jaar, misschien 17. Maar waarom stopt die chauffeur niet, terwijl je toch je hand opstak?
Hans Porochelt (CC BY-NC-ND 2.0)
Seyma Gelen is lerares, moeder, dekolonialisatie-feministe en lid van Collectief Kahina.
Martine Demillequand is pedagogisch medewerker bij de UCL (Université Catholique de Louvain)
Je wacht aan de bushalte, de kant van de straat of de weg. Je bent 16 jaar, misschien 17. Maar waarom stopt die chauffeur niet, terwijl je toch je hand opstak?
Overal horen we: ‘Het gebruik van het openbaar vervoer moet worden bevorderd’, het is beter voor het milieu, respectvol, ethisch. De Lijn en haar respectievelijk Brusselse en Waalse tegenhangers MIVB en TEC maken deel uit van dit openbaar vervoer, en worden elke dag door jongeren gebruikt. Leerlingen van het basisonderwijs en het secundair onderwijs, studenten van het hoger, werknemers, werkzoekenden.
Vaak gaat alles goed. Men begroet elkaar, men valideert, soms glimlacht de chauffeur zelfs of wacht hij/zij met vertrekken tot de reizigers neerzitten. Het is een goede verstandhouding, waarmee de dag goed begint.
Tot het je eigen zoon of dochter is
We hoorden er al eerder over, maar dachten dan: ‘Ach, het is een banaal incident, de chauffeur kan het even niet aan of hij heeft die dag een humeur’ of ‘Dat lijkt op racisme, maar zoiets hebben wij nooit meegemaakt.’
Tot het onze eigen zoon of dochter is die belt. En die zegt: ‘Mama, papa, de chauffeur heeft mijn elektronisch ticket niet aanvaard’ of ‘Vandaag is de chauffeur niet gestopt’.
Als ouder zeg je dan: ‘Laat ons een klacht indienen’. Je vraagt of er namens de directie van De Lijn maatregelen genomen worden, zodat het niet meer gebeurt.
Maar de directie blijft stil. Er volgt geen antwoord, ondanks de moeite om de brief in het Nederlands te schrijven terwijl dat misschien niet je moedertaal is. En als er antwoord volgt, dan is het een standaard antwoord met een vage smoes. ‘Wij zullen de zaak onderzoeken.’
Zoveel verhalen, maar een is al teveel
De ervaring herhaalt zich op andere dagen. Tot we besluiten om er over te praten.
‘Mijn dochter kwam huilend thuis nadat de chauffeur haar niet in de bus liet stappen.’
‘Het gebeurt vaak dat de bussen niet voor school X stoppen, waar veel kinderen van Marokkaanse en Turkse afkomst naar school gaan. Er zijn brieven gestuurd, maar er verandert niets.’
‘Ik neem elke dag de bus van De Lijn. Het overkwam me al vaker dat de chauffeur niet stopte bij de halte terwijl ik daar alleen stond, met een hoofddoek, hoewel ik een teken had gegeven om te stoppen.’
‘Onze dochters dragen een hoofddoek of hebben krullen, hun huid is getint. En onze zoon? Zijn huidskleur is een beetje te bruin, zijn haar te donker.’
‘Er stopte een bus “buiten dienst” op 1 meter afstand van de bushalte waar we met twee stonden te wachten. Ik loop erheen om te vragen of hij nadien gaat rijden, omdat er op dat moment een bus zou moeten komen. De chauffeur sluit de deuren zodra hij me ziet, steekt zijn middelvinger op en rijdt weg.’
‘Dit komt zeer, zeer vaak voor op verschillende schoollijnen… Jongeren krijgen met veel onrechtvaardigheid te maken van de kant van de chauffeurs. Toen ik in het middelbaar de bus nam, ben ik er zelf slachtoffer van geworden.’
‘Ik heb als leraar al veel klachten gestuurd en kreeg bijna altijd een antwoord met excuses, hoewel ik veronderstel dat het waarschijnlijk alleen voor de vorm was.’
‘Mijn zoon heeft het ook meegemaakt. X was vijftien jaar oud. Vandaag is hij zeventien en ik besloot om hem naar zijn voetbalclub te rijden met de auto, om hem te beschermen tegen racisme en ontsporingen te voorkomen. Nooit meer De Lijn.’
‘Mijn dochter, met hoofddoek, maakt dit elke dag mee bij De Lijn. Ze kreeg daardoor een hekel aan al die wit-gele bussen.’
‘Ik zat in de tweede klas van het middelbaar, droeg een hoofddoek en had een examen om acht uur. Ik nam de bus van De Lijn om naar school te gaan. Omdat mijn abonnement de dag voordien afgelopen was, had ik kleingeld meegenomen om een enkele rit te kunnen kopen. Ik had 5 cent tekort. Met alle papieren in mijn tas zocht ik naar het muntje dat ontbrak. Iedereen keek en ik schaamde mij. De chauffeur was al verder gereden en vroeg me bij de volgende halte uit te stappen. Ik begon te huilen van schaamte en omdat ik mijn examen zou missen. Tot ik het mijn muntstuk van 5 cent na twee haltes vond en alsnog kon meerijden. Maar ik zal die dag nooit vergeten. Alle “volwassenen” keken mij aan alsof ik een buitenaards wezen was.’
Een structureel antwoord op het racisme
In 2017 werd Naithy Nelson, een doodgewone jongeman, gestoken met een mes door een chauffeur van De Lijn. Wij willen dat incident nooit vergeten. Waar wacht deze onderneming nog op om een intern project op te starten om een eind te maken aan het racisme in de bussen en bij de haltes van De Lijn?
Racisme is een realiteit in België: bij huisvesting, werk en opleiding, op alle gebieden zijn Belgen niet allemaal gelijk. Het is dus structureel racisme. Ook De Lijn ontkomt er niet aan.
Er zijn al talrijke klachten ingediend omwille van gedrag van chauffeurs. Alleen een onderzoek instellen en deze werknemers ‘de les spellen’ is niet voldoende. Het bedrijf zegt na ieder incident dat het een onderzoek instelt, maar er zijn nog steeds racistische chauffeurs.
Wij vragen De Lijn haar verantwoordelijkheid te nemen en structurele maatregelen te treffen om racisme te bannen.
Op de website van De Lijn lezen we:
‘De Lijn creëert een stimulerende en respectvolle werkomgeving zodat onze vriendelijke en competente medewerkers onze ambassadeurs zijn’.
Waarom worden sommige reizigers dan slecht behandeld?
Wij vragen De Lijn haar verantwoordelijkheid te nemen en structurele maatregelen te treffen om racisme te bannen. Wij vragen ieder slachtoffer om aangifte te doen bij de politie, elk incident te melden bij gelijkekansencentrum UNIA en het Collectif contre l’islamophobie en Belgique.
Wij nemen deze gelegenheid te baat om verschillende politieke niveaus eraan te herinneren dat een interfederaal plan voor het bestrijden van racisme en discriminatie absoluut nodig is, zodat er een einde komt aan de straffeloosheid. Voor onze toekomst en die van onze kinderen.
De Lijn mag niet wegkomen met racisme. No pasarán.
Mede-ondertekenaars :
Collectif féministe Kahina
Eva Maria Jimenez Lamas – Antiracistische feministe
Léïla Duquaine – Burger en slam poet
Mireille-Tsheusi Robert – Bamko-Cran asbl
MRAX ; Samira Assaidi – Moeder
Meryem Dahchour – Moeder
Zakia Zghiri – Moeder
Fatima Mossaidi – Moeder
Bouchra Ghailani – Moeder
Mustapha Maach – Vader, tramchauffeur
Kelly Bogaerts – Lerares
Mahdiya El Ouiali – Activiste
Safiye Dere – Lerares
William Donni – Gemeenschap en politieke activist, lid van Mouvement Demain
Marie Peltier – Geschiedkundige, lerares
Altay Manço – Wetenschappelijk directeur van het IRFAM (Institut de Recherche, Formation et Action sur les Migrations)
Naima El Bakkali – Moeder
Milady Renoir – Dichteres die samenwerkt met mensen zonder papieren
Sharon Geczynski – Woordvoerster, socio-antropologist, lid van UPJB
A****icha Bacha – Activiste
Prof. Fabienne Brion – Faculteit Recht en Criminologie van Université Catholique de Louvain
Hélène Marinis Passtoors
Aliette Maisonneuve Griz – Schrijfster
Nordine Saidi, dekolonisatie-activist, lid van Bruxelles Panthères
Bruxelles Panthères
Kamar Takkal – Burger en moeder van jongeren
Elsa Poisot – Schrijfster
AWSA-Be asbl
Mhamed Achargui
AECD – Association pour l’éducation, la culture et le dialogue
Candice Vanhecke – Voorzitster van Be.One
Yusuf Lopez Garcia – Leraar en schrijver
Hanane Hamouchi – Burger tegen racisme en islamofobie, dekolonisatie-activiste, lid van het Collectief Tegen Islamofobie in België (CTIB)
Houria El Khattabi – Moeder
Sarah Degée – Lerares
Pauline Forges – Antikapitalistische feministe
Amina Amadel – Antidiscriminatie activiste
Gilles Maufroy – CIEP-MOC Bruxelles
Ragheb Bassant – Moeder ;
Elisa Tixhon – Tijdelijke Franstalige coördinatrice bij Sophia
Caroline Verstraeten – Moeder
Tamimount ESSAIDI – Directrice van de Brusselse vereniging MQSA ASBL, antropoloog
Ozden Guclu – Lerares
Asma Minhal – Notarisklerk
Dilek Kalender – Moeder
Faouzia Ennafia – Lerares, moeder van jonge meisjes
Soumieh Jammal – Moeder
Denis Toisoul – Gespecialiseerd opvoeder
Vanessa Ordonez-Magro – Psychologisch assistente
Hanane Yousfi – Burger tegen racisme
Ilham Manssour – Moeder
Omar Bouazza – Vader
Farida Benaissa – Moeder
Houda Grida – Moeder
Hasna Berroho – Moeder
Carlota Gonzalez – Lerares
Nuh Hafizoglu – Vader
Y****oubi Bouhari Maré – PhD student, Université Libre de Bruxelles
Mona Rian – Moeder
Kinzola Masa – Openbaar ambtenaar / Liberation Minded activist
Farida Bouchlaghem – Moeder
Eric de Walque – Gepensioneerde burger
Valérie Berman – Diversity Manager, Brusselse regionale overheidsdienst
Meriem El Aamri – Moeder
Najat Bakkali – Secretaresse in een school
Karima Mebrouk – Gepensioneerde (onderwijs)
Rosanna Graceffa – Trainer
Yosra Aharoud – Moeder
Malika Hamidi – Doctor in de sociologie
Echrafe Ben Chaïb – Lerares en moeder
Saïda El Khonnsi – Maatschappelijk werkster
Jean-Baptiste Dayez – Sociaal psycholoog
Salim Haouach – Artistiek directeur van de gezelschap Ras El Hanout
Amel Boukhatem – Dekolonisatie-feministe
Hanae Mechbal – Moeder
Saïd Ftouh El Habib – Antiracistische activist
De leden van “Poisson sans bicyclette” – Feministisch koffiehuis
Geoffrey Roucourt – LGBTQI+ en antidiscriminatie-activist
Redouan Sbaï
Leslie Lukamba – Ambtenares
Jasmina Tobbeche – Antiracistische en dekolonisatie-feministe
Khadija Aziz – Activiste bij Le Space
Mohamed El Hendouz – Mensenrechtenactivist
Loubna Sahnoun – Moeder
Souad Bakkali
BePax
Nina Henkens – Stafmedewerker Uit De Marge vzw
Rachida Aziz – Schrijfster, Le Space artistiek en cultureel huis
Nicole Dewandre
Amandine Kech – Coördinatrice Magma asbl
Ozlem Oz – Verpleegkundige
Sabiha El Youssfi – Burgers en lerares
Samira Ezzahti – Klinisch psycholoog en deskundige in de psychomotoriek, moeder
Anas Amara ; La Nouvelle Voie Anticoloniale
Aurélie Mulowa – Antiracistische feministe
Aïda Yancy –Geschiedkundige
Victoria Vandersteen – Leerkracht, Moeder
Khadija Senhadji – Sociaal antropoloog een dekolonisatie-activiste
Femke Hintjens – Cultuurwerker jeugdcentrum Den Eglantier (Berchem)
Hélène Fraigneux – Activiste
Birsen Taspinar – Psycholoog
Esranur Karadag – Apotheker
Aziz Dahmane – Burger en vakbondsafgevaardigde
Collectief Tegen Islamofobie in België (CTIB)
Arnaud Arseni – Kunstenaar, LGBT activist
Marie Wiener – Vakbondsmilitant, feministe, burger die onderdak verleent aan mensen zonder papieren
Ismail Arif – tramchauffeur bij STIB, en rechtenstudent Master aan de ULB
Farida Tahar – Parlementslid-Senator
Karima Benyaich – Burger
Deborah Rouach – Actrice, moeder, lid van de UPJB
Marie Fontaine – Moeder en activiste
Geneviève Louyest – Activiste
Aurore Pottié
Jean-Noël Delplanque – Leraar, vakbondsafgevaardigde
Eddy Maes – Voorzitter van School zonder Racisme
Agatte Recil – Moeder, geschiedkundige en lid van de Afrikaanse diaspora
Aya Kasasa
Jérémie Detober – Journaliste
Esra Gelen – Tandarts
Thomas Van Simaeys – Kunstenaar
Myriam Monheim – Psycholoog
Maria Tsakiris – Maatschappelikle werker
Liesbet Temmerman – Strijdvaardige burger en gemeenteraadslid
Ahmed El Khannouss
Sevket Temiz – Parlementslid
Irène Zeilinger – Feministe
Ali Abdi Aynaanshe – Jojo preventie medewerker
Cemile Tetik – Sociaal psycholoog , psychotherapeut
Orhan Agirdag – Abonnee van De Lijn
Shahin Mohammad – Activiste en gemeenteraadslid Ecolo Groen Anderlecht
Fatima Ben Haddou – Moeder, gemeenteraadslid Anderlecht, onthaalmoeder
Hajar Harfi
Meriem Harfi
Kaoutar Harfi
Perrine Pigeon — Onderzoekster in sociale wetenschappen, antiracistische feministe, moeder
Chayma Talhi – Moeder, studente, feministe, lid van Darna vzw
Dararat Chemnasiri – Gepensioneerde
Saïd Zayou
Meriame Najjari – Ambtenares
Hélène Wallemacq – Feministe en milieuactiviste
Hassan Mouhsine – Vader, jeugdleider, vlogger
Malaa Ben Azzuz – Coördinatrice EVEIL vzw
Loïc Fraiture – Amitié Sans Frontières
Esra Ozkul – Lerares
Fatima Rochdi – Betrokken burgers
Suzan Gulludag – Apotheker
Gihane Sabet
Cevahir Cosgun – Werkneemster FOD
Saïd Andouh – Leraar
Françoise Davin
Abdurrahman Kaya – Leraar
Nuray Hacikerimoglu – Moeder
Saloua Dobbuz – Opvoedster
Mohamed Ben Azzuz – Gepensioneerd
Majdouline El Hasnnaoui – Maatschappelijk assistent
Ine Defieuw
Rokia Bamba – Moeder, djette, geluidsontwerpster, radiopresentator Radio Campus, taaltrainer Frans als vreemde taal
Fatiha El Amri
Marc Neel – Ecolo, student Fopes en werknemer in een non-gouvernementele organisatie
Abdelhamid Zemouri – Leerkracht
Michaële Petit
Meryem Kanmaz — Doctor in de politieke en sociale wetenschappen
Nadia Fadil – Professor aan de KU Leuven