Ludo De Brabander
De F16-hetze
“‘We moeten geen technisch maar een politiek debat voeren over gevechtsvliegtuigen ’
Ik heb een wat ongemakkelijk gevoel bij de manier waarop het debat over de gevechtsvliegtuigen wordt gevoerd. De essentie is niet dat de oude generatie gevechtsvliegtuigen langer in dienst kunnen blijven, noch denk ik dat we veel baat hebben bij de heel erg technische discussie daarover.
Sascha Pommrenke (CC BY-NC 2.0)
De essentie van de politieke discussie zou over drie vragen moeten draaien, zijnde over de taken waarvoor de gevechtsvliegtuigen volgens de regering moeten worden aangeschaft:
1. Hebben we gevechtsvliegtuigen nodig die bommen droppen in andere landen? Passen ze binnen een vredespolitiek? Antwoord: Neen! Na Afghanistan, Irak, Libië, Syrië, Jemen,… weten we dat ze verantwoordelijk zijn voor heel veel burgerslachtoffers en vernietigingen. We hebben toch kunnen zien hoe deze landen BLIJVEND zijn gedestabiliseerd, hoe gevechtsvliegtuigen terreur vanuit de lucht zaaien maar ook in de hand werken? Stop dus!
2. Hebben we gevechtsvliegtuigen nodig die kernbommen moeten transporteren en afvuren? Antwoord: Neen! De nucleaire strategie is een misdaad. In wezen gaat het over de planning van een genocide met massavernietigingswapens. Bovendien zorgen ze ook voor een enorm veiligheidsrisico (check maar eens het lijstje met kernwapenaccidenten/incidenten). Tot slot zijn ze sowieso in strijd met art 1 en 2 van het Non-proliferatieverdrag,… maar ja, we mogen er niet over debatteren want hun aanwezigheid mag niet geopenbaard worden.
3. Hebben we gevechtsvliegtuigen nodig om het luchtruim te bewaken? Wel daar kunnen we het misschien nog over hebben, maar dan kan dat alvast zonder peperdure stealth F35s en voldoen enkele exemplaren. Voor die opdracht kunnen we het nog wel een tijdje uitzingen met de oude F-16s. Maar of die opdracht echt noodzakelijk is? Tegen wie moeten we ons luchtruim bewaken? Tegen de Duitsers, Nederlanders, Britten of Fransen? We hebben nu eenmaal het strategisch voordeel dat we omgeven zijn door buren – en dus buffers – met wie we vriendschappelijke banden hebben, het was ooit anders. En kan die opdracht heus niet op een andere manier worden uitgevoerd?
De indruk ontstaat dat dit debat gedomineerd wordt door militaristen, dat de belangen van het militair industrieel complex ver zijn doorgeslagen.
De indruk ontstaat dat dit debat gedomineerd wordt door militaristen, dat de belangen van het militair industrieel complex ver zijn doorgeslagen. Wat je ook veel hoort is dat we onze bondgenoten moeten paaien. Op de komende NAVO-top in Brussel mogen we geen mal figuur slaan met onze zo gezegde lage defensie-inspanningen (hoewel België op de dertiende plaats staat qua reële defensie-uitgaven, dus in euro en niet in % van het BBP) en daar dienen de gevechtsvliegtuigen als pasmunt.
Het fundament van het debat ligt in de aard van onze veiligheidspolitiek die een vredespolitiek moet zijn. Een land dat zich inschrijft in een echte vredespolitiek, dat geen lid is van agressieve militaire bondgenootschappen, dat investeert in vredesopbouw, politieke dialoog, humanitaire hulp, eerlijke handelspolitiek en geen wapens exporteert, zal geen vijanden maken en dus geen gevechtsvliegtuigen en bommen nodig hebben.
Ludo De Brabander, Woordvoerder Vrede vzw
Het platform ‘Geen gevechtsvliegtuigen’ roept op om deel te nemen aan een protestactie op 22/04 (14u) in het Brusselse Jubelpark.