Laten we samen een verbindend verhaal schrijven
“‘De landbouw heeft dringend een nieuw verhaal nodig’
Landschapsarchitect en auteur Louis De Jaeger heeft begrip voor de acties van de boeren. Volgens hem heeft het huidige landbouwmodel geen toekomst en is het tijd om samen aan een nieuw verhaal te schrijven, een verhaal waarbij de landbouw de natuur beschermt én verbetert.
Spencer Scott Pugh / Unsplash
Boze boeren die met hun tractoren de snelweg blokkeren, doen ons vergeten dat zij eigenlijk net als bolsters zijn met tedere kastanjes binnenin. Boeren zijn bang omdat het einde van de huidige landbouw nabij is. De bouwers van het land worden uitgeperst, terwijl wij nog steeds tonnen wortelen de vuilnisbak ingooien als ze niet perfect genoeg zijn.
Het huidige landbouwverhaal is een triest verhaal waarbij er alleen verliezers zijn. De natuur verliest omdat de boer gedwongen wordt productiviteit boven ecologie te kiezen. Het klimaat verliest omdat er bij iedere ploegbeurt tonnen CO2 de lucht in gaan. De burger verliest omdat baby’s al met hun moedermelk pesticiden binnenkrijgen en de grootste verliezers van allemaal zijn de boeren zelf. Want de hele maatschappij wijst naar hen met de vinger als de schuldige van alle problemen, terwijl zij zelf met moeite hun hoofd boven water kunnen houden.
Hoe de wereld er vandaag uitziet is omdat we die collectief zo ingebeeld hebben. Bewust of onbewust. Het nieuwe landbouwverhaal moeten we samen schrijven: boer, burger, industrie, wetenschap. Maar laten we ook artiesten en filosofen betrekken in dit proces. Laten we vooral ook kinderen mee tekenen aan het landbouwplaatje van de toekomst. Zesjarigen snappen de dingen soms beter dan dat wij dit doen. Een vrachtwagen waar varkens propvol op elkaar zitten of het spuiten van gif op ons eten zullen in geen enkele kindertekening voorkomen.
Het huidige landbouwverhaal is een triest verhaal waarbij er alleen verliezers zijn.
Laten we ook niet bang zijn om dit verhaal samen te schrijven met banken en grote winkelketens. Samen is hier wel het belangrijkste woord. Zolang we een wedstrijd houden over wie de mooiste tekening heeft zullen we er nooit geraken. Het is niet omdat jij een wereld voor je ziet, waarbij iedereen met zijn fiets zijn groentjes bij de bioboer zelf gaat oogsten, dat iemand anders geen ideale wereld voor zich mag zien, waar die vanuit zijn Porsche drive-through boodschappen doet. Misschien kunnen oneindig veel varianten van de ideale wereld perfect naast elkaar bestaan?
Wat sowieso de rode draad door dit nieuw verhaal moet worden is dat iedereen terug een winnaar is. Dat boeren met hun tractoren door de straten rijden in een stoet om hun stiel te eren en hier ook verdomd trots op mogen zijn. Dat de landbouw de natuur net beschermt en zelfs verbetert door zijn verfijnde teelttechnieken, op zowel kleine als grote schaal. Dat wij met een gerust hart mogen zeggen tegen onze allerkleinsten: je hoeft je appel niet te wassen hoor, anders krijg je de gezonde micro-organismen niet binnen die de volledige schil bedekt.
Dit is een verhaal dat de boer niet alleen kan schrijven, want als er geen vraag is naar deze nieuwe producten, zullen boeren niemand hebben om hun voedsel aan te verkopen. Indien mensen het nieuwe verhaal nog niet kennen, kunnen ze er ook niet mee aan schrijven en de boer hierom vragen. En zolang jij en ik niet massaal beginnen te schrijven en vooral deze verhalen voorlezen, zal niemand ze horen.
Dus connecteer met elkaar, voel hoe het is om aan de andere kant van het bord te zitten en laat je inspireren. Kruip in je pen, neem je gitaar, spring op dat podium en laat je stem horen. Enkel zo schrijven we samen een nieuw verhaal.
Louis De Jaeger is auteur van het boek We eten ons dood en heeft als missie om wereldwijd zoveel mogelijk mogelijk oppervlakte grond te transformeren in voedselbossen en agro-ecologie.