Het Utrechts model

De Nederlandse staat zette mensen zonder wettig verblijf letterlijk op straat, maar Utrecht sprong in de bres en haalde hen binnen in een uitgekiend opvangmodel. Uit menslievendheid, maar net zo goed uit eigenbelang, want de gemeente had te kampen met overlast op straat en kleine criminaliteit als gevolg van dakloosheid.

Resultaat: voor meer dan 92 procent van de mensen die werden opgevangen, werd een duurzame oplossing gevonden. Hun opvang en begeleiding kost minder dan opvang in een asielcentrum. Verdient het Utrechts model navolging? Moeten steden de steken oprapen die de federale overheid laat vallen?