Wie had ooit durven dromen van een België zonder regen? Een godsgeschenk voor iedereen die er van droomt om te verhuizen naar la douce France, een nachtmerrie voor de landbouwers. Voorlopig alleen nog voor de landbouwers, al is die nachtmerrie zich beetje bij beetje aan het uitzaaien.
Claire Benjamin (CC BY 2.0)
Time is money, but rain is money too. Ieder druppeltje is een eurocent die we oftewel door onze vingers kunnen laten glippen, oftewel kunnen investeren. We zijn relatief goed bezig met het installeren van regenputten en stadsplanning probeert minder verharde zones te hebben en in te zetten op groene daken en andere manieren om water, geld dus, zo lang mogelijk vast te houden. Maar, we gaan nog steeds om met water alsof we onze golden creditcard maxen.
We gaan nog steeds om met water alsof we onze golden creditcard maxen.
In Australië, het droogste bewoonbare continent ter wereld, kunnen ze zich deze creditcard-methode niet permitteren. P.A. Yeomans, een Australische ingenieur was geïnspireerd door een eeuwenoude techniek, die zelfs kinderen ontdekken wanneer ze op het strand dammetjes bouwen.
Keylines.
Door glooiingen te maken in het landschap op hoogtelijnen is het water verplicht om te infiltreren, het kan niet wegstromen. Alsook helpt het om erosie en de uitspoeling van meststoffen tegen te gaan en om humus op te bouwen. Yeomans heeft een speciale ploeg uitgevonden om de aarde op een gezondere manier te ploegen, en heeft als pionier op plekken waar het eerst onmogelijk leek om aan landbouw te doen door droogte, groene oases gecreëerd.
Landroofbouw
In Europa is landbouw, met 70%, de grootste watergebruiker. Voor een mogelijke etymologische verklaring van het woord ‘landbouw‘ hoeven we niet ver te zoeken, het bouwen van land. Laat je een lege bak buiten staan, dan groeit er binnen de kortste keren mos in, dan onkruid. Na even, een boom.
Als we water zien als geld, dan is de bodem de kluis. Hoe groter de kluis, hoe meer geld je kunt vasthouden.
De natuur wil de aarde bedekken en rijker maken, de huidige landbouw doet het omgekeerde.
Per jaar verdwijnt er in Vlaanderen gemiddeld tussen de 5 en de 20 ton aarde per hectare per jaar. Foetsie, verdwenen, voor altijd. Landbouwers worden zodanig onder druk gezet, door te lage prijzen onder andere, dat ze het zich niet kunnen permitteren om te denken op lange termijn. Dikwijls gebukt onder torenhoge schuld zijn zelfs Belgische boeren genoodzaakt om aan roofbouw te doen om de eindjes aan elkaar te knopen. Om deze vicieuze cirkel te doorbreken blijven we geld stoppen in een portefeuille met gaten, zonder de echte oorzaak aan te pakken.
Als we water zien als geld, dan is de bodem de kluis. Hoe groter de kluis, hoe meer geld je kunt vasthouden. Er moet dus dringend terug aan humusbouw gedaan worden. De enige weg uit een waterproblematiek die erger en erger dreigt te worden is een visionaire langetermijnplanning. Volgens research kan één boom per jaar meer dan 3500 liter per jaar opvangen en maakt het keyline principe in woestijngebieden landbouw mogelijk.
Als het in Australië kan, kan het ook in België.
Zullen we blijven pleisters op de wonde leggen, of zal er eindelijk iemand de balls hebben om de oorzaak van het probleem aan te pakken?
Eco-entrepreneur Louis De Jaeger is wereldreiziger, geeft lezingen en is CEO van Commensalist.