Taliban drijven Afghaanse vrouwen naar riskant onlinewerk

Het is moeilijk voor vrouwen om vergunningen te krijgen, en online zakendoen met valutatransacties wordt beschouwd als haram - een misdrijf volgens de sharia-wetgeving. Ze moeten voor elke stap in het proces ook vertrouwen op een mahram - een mannelijk familielid of echtgenoot - en lopen het risico gearresteerd en gemarteld te worden als ze die regels overtreden.

IPS sprak met tien vrouwen. Sommigen hebben via het internet werk gevonden, anderen zijn online ondernemingen begonnen.

Import uit Iran

Anoshe heeft al meer dan een jaar een webwinkel met verzorgingsproducten. Ze werkte eerder als ambtenaar bij de Afghaanse overheid, maar sinds de machtsovername van de Taliban in 2021 zit ze gedwongen thuis. Ze besloot producten uit een buurland te importeren en online te verkopen om zichzelf en haar gezin te onderhouden.

Ze had geen vergunning en moest een deel van haar geld als onderpand betalen om het vertrouwen te winnen van de verkoper. 'Ik wachtte twee maanden op mijn bestellingen uit Iran, bang dat het oplichterij was', vertelt ze.

De goederen arriveerden uiteindelijk, waardoor ze haar bedrijf kon starten. Maar het blijft moeilijk. Anoshe hoopt dat de Taliban de voordelen voor het hele land inziet als vrouwen op deze manier zaken kunnen doen, in plaats van hen verder obstakels op te werpen.

Masouda kent de frustraties en had zelf al af te rekenen met fraude. Ze werd twee keer beroofd omdat ze geen officiële vergunning had, maar slaagde bij haar derde poging. 'Als ik een baan zou kunnen vinden met een behoorlijk salaris, zou ik nooit online werken. Het bezorgt me hoofdpijn', zegt ze.

'In het begin kon ik niet eens mijn eigen kosten dekken. Ik betaalde mijn internetrekening uit eigen zak en praatte urenlang met klanten om geduldig mijn producten aan te prijzen.' Masouda's broer regelt de leveringen om haar identiteit voor de Taliban verborgen te houden.

Als dieven

Mohammad Mohsen en zijn collega's wilden een ngo oprichten om vrouwen te ondersteunen bij het online zakendoen, maar hun pogingen mislukten omdat de Taliban een vrouwennaam hadden opgemerkt bij de leiding van de organisatie en hun vergunning hadden geweigerd.

'Om een vergunning te krijgen, mogen vrouwen niet langer alleen werken. Een mannelijk familielid moet meedoen om ervoor te zorgen dat hun inspanningen niet voor niets zijn', verklaart Mohsen. Voor veel Afghaanse vrouwen is een inkomen vinden hun grootste zorg, vooral omdat familieleden zijn gemigreerd, waardoor hun situatie is verslechterd.

Bij de 23-jarige Neelam waren haar zus en vader de enige bron van financiële steun. Beiden verlieten het land na de machtsovername van de Taliban. Ze werkt nu thuis en heeft met veel moeite een online baan gevonden. Ondanks de risico’s omarmt ze de kans.

'We werken als dieven op deze markt', zegt Neelam. 'Als de Taliban iets over ons te weten komen, zullen ze ons arresteren en martelen. Daarom gebruiken we pseudoniemen voor alles wat we doen.'

De auteur van dit artikel van onze partner IPS is een vrouwelijke journalist uit Afghanistan, die nog voor de machtsovername door de Taliban een opleiding genoot met Finse steun. Haar identiteit wordt om veiligheidsredenen geheim gehouden.